________________
तित्थयर - चक्कवट्टीबलदेवाइभवाइट्ठाणकित्तणं - २०/१५४-१७७
रसवज्जियं च भत्तं, `घडखप्परथल्लियासु य विदिन्नं । जं भुञ्जन्ति कुभत्तं तं पावदुमस्स चेव फलं ॥१६६॥ तित्थयर चक्कवट्टी, बलदेवा वासुदेवमाईया । जं होन्ति महापुरिसा, तं धम्मदुमस्स होइ फलं ॥१६७॥ धम्मा-ऽधम्मतरूणं, फलमेयं वण्णियं समासेणं । एत्तो सुणाहि सेणिय !, जम्मं बल - वासुदेवाणं ॥ १६८॥ वासुदेवाः तत्सम्बद्धानि स्थानकानि च विविधानि -
नागपुरं साया, सावत्थी तह य होइ कोसम्बी । पोयणपुर सीहपुरं, सेलपुरं चेव कोसम्बी ॥१६९॥ पुणरवि पोयणपुरं, इमाणि नयराणि वासुदेवाणं । आसी कमेण परभवे, सुरपुरसरिसाइ सव्वाई ॥१७०॥ पढमो य विस्सभूई, पव्वयओ तह य हवइ धणमित्तो । सागरदत्तो वि तओ, पियमित्तो ललियमित्तो य ॥ १७१ ॥ तह य पुणव्वसुनामो, नवमो उण होइ गङ्गदत्तो उ । आसि मुणी गयजम्मे, सव्वे वि य केसवा एए ॥ १७२ ॥ पढमस्स गवापडणं, जुज्झन्तं महिलियाहरणहेउं । उज्जाणरण्णमरणं, हवइ य वणकीलणं चेव ॥ १७३ ॥ अच्चन्तविसयसङ्गो, तह य विओगो विरूवणा परमा । एयाइ नियाणाई, केसीणं आसि पुव्वभवे ॥१७४॥ तम्हा सनियाणतवं, मा कुणह खणं पि मूढभावेणं । संसारवड्ढणकरं, आमूलं सव्वदुक्खाणं ॥ १७५॥ संभूय संभव विय, सुदरिसणो तहय हवइ सेयंसो । अइभूई वसुभूई, तह चेव य घोससेणरिसी ॥१७६॥ तो परं ही, दुमसेणो चेव मुणिवरा एए। गुरवो आसि परभवे, कमेण इह वासुदेवाणं ॥ १७७॥
रसवर्जितं च भक्तं घटकर्परस्थालिकासु च दत्तम् । यद्भुञ्जते कुभक्तं तत्पापद्रुमस्यैव फलम् ॥१६६॥ तीर्थकरश्चक्रवर्त्ती बलदेवा वासुदेवादिकाः । यद्भवन्ति महापुरुषास्तधर्मद्रुमस्य भवति फलम् ॥१६७॥ धर्माऽधर्मतरूणां फलमेतद्वर्णितं समासेन । इतः श्रुणु श्रेणिक ! जन्म बल - वासुदेवानाम् ॥१६८॥ वासुदेवाः तत्सम्बद्धानि स्थानकानि च विविधानि -
नागपुरं साकेता श्रावस्तिस्तथा च भवति कौशाम्बी । पोतनपुरं सिंहपुरं शैलपुरमेव कोशाम्बी ॥१६९॥ पुनरपि च पोतनपुरमिमानि नगराणि वासुदेवानाम् । आसन्क्रमेण परभवे सुरपुर सदृशानि सर्वाणि ॥१७०॥ प्रथमश्च विश्वभूतिः पर्वतकस्तथा च भवति धनमित्रः । सागरदत्तोऽपि ततः प्रियमित्रो ललितमित्रश्च ॥१७१॥ तथा च पूनर्वसु र्नाम नवमः पुनर्भवति गङ्गदत्तस्तु । आसन्मुनिर्गतजन्मनि सर्वेऽपि च केशवा एते ॥ १७२॥ प्रथमस्य गौपतनं युध्यमानं महिलाहरणहेतु । उद्यानाख्यमरणं भवति च वनक्रीडनमेव ॥१७३॥ अत्यन्तविषयसङ्गस्तथा च वियोगो विरुपता परमा । एतानि निदानानि केशवानामासन्पूर्वभवे ॥१७॥ तस्मात्सनिदानतपो मा कुरुत क्षणमपि मूढभावेन । संसारवर्धनकरमामूलं सर्वदुःखानाम् ॥१७५॥ संभूतः संभवोऽपि च सुदर्शनस्तथा च भवति श्रेयांसः । अतिभूतिर्वसूभूतिस्तथैव च घोषसेनर्षिः ॥१७६॥ इतश्च परमुदधिद्रुमसेन एव मुनिवरा एते । गुरव आसन् परभवे क्रमेणेह वासुदेवानाम् ॥१७७॥
१. घटकर्परस्थालिकासु ।
Jain Education International
२२३
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org