________________
२०१
पवणंजय-अंजणासुन्दरीसमागमविहाणं-१८/१-२२ सुणिऊण वयणमेयं, पवणगई दुक्खदूमियसरीरो । छिद्देण य निग्गन्तुं, भमइ य कन्ता गवेसन्तो ॥११॥ परिहिण्डऊण वसुहं, अलहन्तो अञ्जणाए पडिवत्ती । गच्छसु आइच्चपुरं, मित्तं पवणंजओ भणइ ॥१२॥ एयं चिय संबन्धं, गुरूण सव्वं कहेहि गन्तूण । अहयं पुण पुहइयले, भमामि कन्ता गवसन्तो ॥१३॥ जइ तं महिन्दतणयं, एत्थ न पेच्छामि परिभमन्तो हं । तो निच्छएण मरणं, मित्त पइन्ना महं एसा ॥१४॥ तं मोत्तूण पहसिओ, आइच्चपुरं खणेण संपत्तो । पवणंजयसंबन्धं, गुरूण सव्वं निवेएइ ॥१५॥ पवनञ्जयस्य विलपनम् - पवणंजओ वि एत्तो, आरुहिउं गयवरं गयणगामी । परिहिण्डिऊण वसुहं, कुणइ पलावं तओ विमणो ॥१६॥ सोगायवसंतत्ता, मिणालदलकमलकोमलसरीरा । हरिणि व्व जूहभट्ठा, कत्तो व गया महं कन्ता ? ॥१७॥ गुरुभारखेइयङ्गी, चलणेहिं दब्भसूइभिन्नेहिं । गमणं अणुच्छहन्ती, किं खइया दुट्ठसत्तेणं ? ॥१८॥ किं वा असण-तिसाए, बाहिज्जन्ती मुया अरण्णम्मि? किं खेयरेण केणइ, अवहरिया सा महं कन्ता ? ॥१९॥ एवं बहुप्पयारं, पवणगई विलविऊण दीणमुहो। भूयरवं नाम वणं, संपत्तो सो गवेसन्तो ॥२०॥ तत्थ वि य अपेच्छन्तो, महिलं पवणंजओ विगयहासो । तो सुमरिउं पइन्नं, सत्थेसु समं मुयइ हत्थी ॥२१॥ जं परिहवो महन्तो, तुज्झ कओ वाहणाइसत्तेणं । तं खमसु मज्झ गयवर ! विहरहसु रण्णे जहिच्छाए ॥२२॥
श्रुत्वा वचनमेतत्पवनगतिर्दु:खदवितशरीरः । छिद्रेण च निर्गत्य भ्रमति च कान्तां गवेषयन् ॥११॥ परिहिण्ड्य वसुधामलभमानोऽञ्जनायाः प्रतिपत्तिः । गच्छादित्यपुरं मित्रं पवनञ्जयो भणति ॥१२॥ एवमेव सम्बन्धं गरूणां सर्वं कथय गत्वा । अहं पनः पथिवीतले भ्रमामि कान्तां गवेषयन ॥१३॥ यदि तां महेन्द्रातनयामत्र न पश्यामि परिभ्रमन्नहम् । तदा निश्चयेन मरणं मित्र ! प्रतिज्ञा ममैषा ॥१४॥ तं मुक्त्वा प्रहसित आदित्यपुरं क्षणेन संप्राप्तः । पवनञ्जयसंबंधं गुरूणां सर्वं निवेदयति ॥१५॥ पवनञ्जयस्य विलपनम् - पवनञ्जयोऽपीत आरुह्य गजवरं गगनगामी । परिहिण्ड्य वसुधां करोति प्रलापं ततो विमनाः ॥१६॥ शोकातपसंतप्ता म्लानदलकमलकोमलशरीरा । हरिणीव यूथभ्रष्टा कुतो वा गता मम कान्ता ? ॥१७॥ गुरुभारखेदिताङ्गी चरणाभ्यां दर्भसूचिभिन्न भ्याम् । गमनमनुत्सहन्ती किं खादिता दुष्टसत्वेन ? ॥१८॥ किं वा अशन-तृड्भ्यां बाधमाना मृताऽरण्ये ? । किं खेचरेण केनचिदपहृता सा मम कान्ता ? ॥१९॥ एवं बहुप्रकारं पवनगति विलप्य दीनमुखः । भूतरवं नाम वनं संप्राप्तः स गवेषयन् ॥२०॥ तत्रापि चापश्यन्महिलां पवनञ्जयो विगतहास्यः । ततः स्मृत्वा प्रतिज्ञां शस्त्रैः समं मुञ्चति हस्तिनम् ॥२१॥ यत्परिभवो महांस्तवकृतो वहनातिसक्तेन । तत्क्षमस्व मम गजवर ! विहरारण्ये यथेच्छया ।।२२।।
१-२. कंत-प्रत्य०।३. मया-प्रत्य०। ४. भूयवरं-प्रत्य०।५. हत्थि-प्रत्य० । पउम. भा-२/२
Jain Education Interational
For Personal & Private Use Only
wwwjainelibrary.org