________________
३७०
२
रयणियरकरविमुक्कं, आउहनिवहं रणे निवारेउं । जमदण्डसरिसवेगे, मुञ्चइ लच्छीहरो बाणे ॥२६॥ वरमउडमण्डियाइं, जलन्तमणि - रयणकुण्डलवराई । लक्खणसरछिन्नाइं, पडन्ति कमलाई व सिराई ॥२७॥ निवडन्ति गय-तुरङ्गा, जोहा य रहा य विलुलियधओहा। संचुण्णियङ्गमङ्गा, घोरवं चेव कुणमाणा ॥२८॥ एत्थन्तरम्मि पत्तो, पुप्फविमाणट्ठिओ य दहवयणो । हन्तुं समुज्जयमणो, सम्बुक्करिडं घणकसाओ ॥२९॥ अहऽहोमुहं नियन्तो पेच्छ्इ मोहस्स कारिणी सीया । सव्वङ्गसुन्दरङ्गी, सुरवइमहिलं व रूवेणं ॥३०॥ मयणाणलतवियङ्गो, एक्कमणो दहमुहो विचिन्तेइ । किं मज्झ कीरइ इहं, रज्जेण इमाए रहियस्स ? ॥३१॥ परिचिन्तिऊण एवं, ताहे अवलोयणाए विज्जाए । जाणइ ताण दहमुहो, नामं चरियं च गोंत्तं च ॥३२॥ बहुए समं समरे, जुज्झइ जो एस लक्खणो हवइ । रामो सीयाए समं, एसो वि हु चिट्ठई रणे ॥३३॥ तं मोत्तूण रणमुहे, सीहरवं लक्खणस्स सरसरिसं । सिग्घं हरामि सीया, रामस्स वि वञ्चणं काउं ॥ ३४॥ मारिहिइ दो वि एए, अवस्स खरदूसणो बलसमग्गो । परिचिन्तिऊण एवं, सीहरवं कुणइ दहवयणो ॥२५॥ सुणिऊण सीहनायं, लक्खणफुडबियडभासियं रामो । जाओ समाउलमणो, अप्फालइ धणुवरं ताहे ॥३६॥ अच्छ ताव खणेक्कं, सुन्दरि ! एत्थं जडागिकयरक्खा । लच्छीहरस्स पासं, जाव य गन्तुं नियत्तेमि ॥३७॥ भणिऊण व पो, वारिज्जन्तो वि पावसउणेसु । वेगेण रणमुहं सो, पविसइ भडमुक्कबुक्कारं ॥३८॥ एत्थन्तरम्मि सहसा, अवयरिऊणं नहाउ दहवयणो । हक्खुवइ जणयतणंया, भुयासु नलिणि व्व मत्तगओ ॥३९॥ दट्ठूण हरिज्जन्ती, सामियघरिणी जडाउणो रुट्ठो । नहणङ्गलेसु पहरड़, दसाणणं विउलवच्छयले ॥४०॥ रजनीकरकरविमुक्तमायुधनिवहं रणे निवार्य । यमदण्डसदृशवेगान्मुञ्चति लक्ष्मीधरो बाणान् ॥२६॥ वरमुकुटमण्डितानि ज्वलन्मणिरत्नकुण्डलवराणि । लक्ष्मणशरछिन्नानि पतन्ति कमलानीव शिरांसि ॥२७॥ निपतन्ति गजतुरड्गा योधाश्च रथाश्च विलुलितध्वजौधाः । संचूर्णिताङ्गाङ्गा घोररवमेव क्रियमाणाः ॥२८॥ अत्रान्तरे प्राप्तः पुष्पविमानस्थितश्च दशवदनः । हन्तुं समुद्यतमनाः शम्बुकरिपुं घनकषायः ॥२९॥ अथाधोमुखं नियान्न्पश्यति मोहस्य कारिणीं सीताम् । सर्वाङ्गसुन्दराड्गिनीं सुरपतिमहिलामिव रुपेण ॥३०॥ मदनानलतप्ताङ्ग एकाग्रमना दशमुखो विचिन्तयति । किं मम क्रियत इह राज्येनानया रहितस्य ? ॥ ३१ ॥ परिचिन्त्यैवं तदावलोकनया विद्यया । जानाति तेषां दशमुख नाम चरित्रं च गोत्रं च ॥३२॥ बहुभिस्समं समरे युध्यते य एष लक्ष्मणो भवति । रामः सीतायाः सममेषोऽपि खलु तिष्ठत्यरण्ये ॥३३॥ तं मुक्त्वा रणमुखे सिंहरवं लक्ष्मणस्य स्वरसदृशम् । शीघ्रं हरामि सीतां रामस्यापि वञ्चनं कृत्वा ||३४|| मारिष्यति द्वावप्येताववश्यं खरदुषणो बलसमग्रः । परिचिन्त्येवं सिंहरवं करोति दशवदनः ॥३५॥ श्रुत्वा सिंहनादं लक्ष्मणस्फुटविकटभाषितं रामः । जातः समाकुलमना आस्फालयति धनुवरं तदा ॥३६॥ आस्स्व तावत्क्षणमेकं सुन्दरि ! अत्र जटाकिकृतरक्षा । लक्ष्मीधरस्य पार्श्वं यावच्च गत्वा निवर्ते ||३७|| भणित्वैवं पद्मो वार्यमाणोऽपि पापशकुनैः । वेगेन रणमुखं स प्रविशति भटमुक्तगर्जारवम् ॥३८॥ अत्रान्तरे सहसाऽवतीर्य नभसो दशवदनः । उत्क्षिपति जनकतनयां भुजाभ्यां नलिनीव मत्तगजः ॥३९॥ दृष्ट्वा हारयन्तीं स्वामिगृहिणीं जटायू रुष्टः । नखांड्गुलैः प्रहरति दशाननविपुलवक्षःस्थले ॥४०॥
१. कारिणि सीयं । सव्वङ्गसुन्दरङ्गि प्रत्य० । २. सीयं प्रत्य० । ३. तणयं प्रत्य० । ४. हरिज्जन्ति सामिय- घरिणि प्रत्य० ।
Jain Education International
पउमचरियं
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org