Page Text
________________
३१७
सीहोदर-स्वभूइ-वालिखिल्लोवक्खाणाणि-३४/१-२४ अब्भुट्ठिओ य एन्तो, लच्छीनिलएण जणसमग्गेणं । दिन्नासणोवविट्ठो, रामो सीयाए साहीणो ॥१२॥ सव्वम्मि सुपडिउत्ते, काउं मज्जणय-भोयणाईयं । पउमो लक्खणसहिओ, पवेसिओ तेण वरभवणं ॥१३॥ पाएसु पणमिऊणं, जंपइ ताएण पेसिओ दूओ। मह सुणसु देव ! तुब्भे, परमत्थं सारसब्भावं ॥१४॥ तो उज्झिऊण लज्जा, ओइंधइ कञ्चयं सरीराओ।सुरजुवइ व्व मणहरा, नज्जइ सग्गाउ पब्भट्ठा ॥१५॥
दिट्ठा वरकन्ना सा, जोव्वण-लायण्ण-कन्तिपडिपुण्णा ।
लच्छि व्व कमलरहिया, भवणसिरी चेव पच्चक्खा ॥१६॥ तं भणइ पउमनाहो, भद्दे ! किं एरिसेण वेसेण । कीलसि वरतणुयङ्गी, कन्ने ! निययम्मि रज्जम्मि ?॥१७॥ लज्जोणउत्तिमङ्गी भणइ य निसुणेहि देव ! वित्तन्तं । नामेण वालिखिल्लो, इह पुरसामी नरवरिन्दो ॥१८॥ तस्स पुहइ त्ति महिला, सा गुरुभारा कयाइ संपन्ना । मेच्छाहिवेण जुज्झे, बद्धो सो नरवई तइया ॥१९॥ सुणिऊण वालिखिल्लं, बद्धं सीहोयरो भणइ सामी । जो इह गब्भुप्पन्नो, होही पुत्तो उ सो रज्जे ॥२०॥ तत्तो उ अहं तुजाया, मन्तीण सुबुद्धिनामधेएणं । सीहोयरस्स सिटुं, सामिय ! पुत्तो समुप्पन्नो ॥२१॥ बालत्तणम्मि इयं, नामं कल्लाणमालिणी मज्झं । नवरं चिय सब्भावं, मन्ती जणणी य जाणन्ति ॥२२॥ काऊण पुरिसवेसं, गुरूहि रज्जाहिवो परिझुविओ।अहयं तु पावकम्मा, महिला तुम्हं समक्खायं ॥२३॥ तो कुणह पसायं मे, तायं मोएह मेच्छपडिबद्धं । गुरुसोयजलणतवियं, इमं सरीरं सुहावेह ॥२४॥ अभ्युत्थितश्चायान्लक्ष्मीनिलयेन जनसमग्रेण । दत्तासनोपविष्टो रामः सीतायाः स्वाधीनः ॥१२॥ सर्वस्मिन्सुप्रयुक्ते कृत्वा मज्जन-भोजनादिकम् । पद्मो लक्ष्मणसहितः प्रवेशितस्तेन वरभवनम् ॥१३॥ पादयोः प्रणम्य जल्पति तातेन प्रेषितो दूतः । मम श्रुणु देव ! त्वं परमार्थं सारसद्भावम् ॥१४॥ तदोज्झित्वा लज्जामवमुञ्चति कञ्चुकं शरीरात् । सुरयुवतीव मनोहरा ज्ञायते स्वर्गात्प्रभ्रष्टा ॥१५॥ दृष्टा वरकन्या सा यौवन-लावण्य-कान्तिपरिपूर्णा । लक्ष्मीरिव कमलरहिता भवनश्रीरिव प्रत्यक्षा ॥१६।। तां भणति पद्मनाभो भद्रे ! किमिदृशेन वेशेन । क्रीडसि वरतन्वागी कन्ये ! निजे राज्ये ? ॥१७॥ लज्जावनतोत्तमागी भणति च निःश्रुणु देव ! वृत्तान्तम् । नाम्ना वालिखिल्ल इह पुरस्वामी नरवेरन्द्रः ॥१८॥ तस्य पृथिवीति महिला सा गुरुभारा कदाचित्संपन्ना । म्लेच्छाधिपेन युद्धे बद्धः स नरपतिस्तदा ॥१९॥ श्रुत्वा वालिखिल्यं बद्धं सिंहोदरो भणति स्वामिन् । य इह गर्भमुत्पन्नो भविष्यति पुत्रस्तु स राज्ये ॥२०॥ ततोऽहं तु जाता मन्त्रिणा सुबुद्धिनामधेयेन । सिंदोदरस्य शिष्टं स्वामिन् ! पुत्रः समुत्पन्नः ॥२१॥ बालत्त्वे रचितं नाम कल्याणमालिनी मम । नवरमेव सद्भावं मन्त्री जननी च जानीतः ॥२२॥ कृत्वा पुरुषवेशं गुरुभी राज्याधिपः परिस्थापितः । अहं तु पापकर्मा महिला तुभ्यं समाख्यातम् ॥२३॥ ततः कुरुत प्रसादं मे तातं मोचयत म्लेच्छप्रतिबद्धम् । गुरुशोकज्वलनतापितमिदं शरीरं सुखायत ॥२४॥
१. लज्ज-प्रत्य० । २. अवमुञ्चति-त्यजति । ३. तुब्भं समक्खाया-मु०।
Jain Education Intemational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 004025 |
| Book Title | Paumchariyam Part 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Parshvaratnavijay |
| Publisher | Omkarsuri Aradhana Bhavan |
| Publication Year | 2012 |
| Total Pages | 214 |
| Language | Hindi, Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 5 MB |