Page Text
________________
वज्जयण्णउवक्खाणं - ३३ / ६६-९२
दिन्नं मए पहुत्तं, भुञ्जसि विसयं जिणं नमंसेसि । मायाए ववहरन्तो, कह मज्झं निव्वुई कुणसि ? ॥७९॥ जइ मज्झ चलणजुयलं, न नमसि रे वज्जयण्ण ! आगन्तुं । तो निच्छएण तुज्झं, न य जीयं नेय रज्जं ते ॥८०॥ तो भइ वज्जयो, मह विसयं साहणं पुरं कोसं । सव्वं च गेण्हउ इमं, धम्मद्दारं च मे देउ ॥ ८१ ॥ एसा मए पइन्ना, आरूढा साहुसल्लियासम्मि । एवं ते परिकहियं, अमओ हं न य विमुञ्चामि ॥८२॥ गन्तूण तत्थ दूओ, सव्वं सीहोयरस्स साहेइ । रुट्ठो रोहेइ पुरं, विसयं च इमं विणासेइ ॥८३॥ एवं ते परिकहियं, देसविणासस्स कारणं सव्वं । एत्तो गच्छामि अहं, सुन्नागारं इमं गामं ॥८४॥ डज्झन्तम्मि य विसए, मज्झ वि निययं कुडीरयं दड्डुं । भज्जाए पेसिओ हं, घडपिढराणं इहं देव ! ॥८५॥ एवं चिय परिकहिए, दट्ठूणऽइदुक्खियं दयावन्नो । पउमो देइ महग्घं, निययं कडिसुत्तयं तस्स ॥८६॥ पणिवऊण गओ सो, निययघरं देसिओ अइतुरन्तो । पउमो वि भणइ एत्तो, लक्खण ! वयणं सुणसु मज्झं ॥८७॥ जव च्चिनय सूरो, सुदुस्सहो होइ गिम्हकालम्मि । ताव इमस्स समीवं, पुरस्स भूमिं पगच्छामो ॥८८॥ अह ते कमेण पत्ता, दसङ्गनयरस्स बाहिरुद्देसे । चन्दप्पहस्स भवणं, थोऊण अवट्ठिया तत्थ ॥८९॥ पन्थपरिस्समँखीणा, सीया दट्टूण लक्खणो सिग्धं । पविसरइ दसरं सो, अणुणाओ दारपालेहिं ॥९०॥ दिट्ठो य वज्जयण्णो, तेण वि संभासिओ निविट्ठो य । भुञ्जावेहि लहुं चिय, एवं भणिओ य सूयारो ॥९१॥ तोप समित्ती, मज्झ गुरू जिणहरे सह पियाए । चिट्ठइ तम्मि अभुत्ते, न य हं भुञ्जामि आहारं ॥९२॥
२
1
दत्तं मया प्रभुत्वं भुनक्षि विषयं जिनं नमसि । मायया व्यवहरन् कथं मम निवृत्तिं करोषि ? ॥७९॥ यदि मम चरणयुगलं न नमसि रे वज्रकर्ण! आगत्य । तदा निश्चयेन तव न च जीवितं नैव राज्यं ते ॥८०॥ तदा भणति वज्रकर्णो मम विषयं साधनं पुरं कोशम् । सर्वं च गृह्णात्विदं धर्मद्वारं च मम ददातु ॥ ८१ ॥ एषा मया प्रतिज्ञाऽऽरूढा साधुसन्निकर्षे । एतत्ते परिकथितममृतोऽहं न च विमुञ्चामि ॥८२॥ गत्वा तत्र दूतः सर्वं सिंहोदरस्य कथयति । रुष्टो रुणद्धि पुरं विषयं चेदं विनश्यति ॥८३॥ एवं ते परिकथितं देशविनाशस्य कारणं सर्वम् । इतो गच्छाम्यहं शून्यागारमिमं ग्रामम् ॥८४॥ दह्यमाने च विषये ममापि निजं कुटिरकं दग्धम् । भार्यया प्रेषितोऽहं घटपीठराणामिह देव ! ॥८५॥ एवमेव परिकथिते दृष्ट्वातिदुःखितं दयापन्नः । पद्मो ददाति महर्ध्यं निजकं कटिसूत्रकं तस्मै ॥८६॥ प्रणिपत्य गतः स निजगृहं दैशिकोऽतित्वरमाणः । पद्मोऽपि भणतीतो लक्ष्मण ! वचनं श्रुणु मम ॥८७॥ यावदेव न सूर्यः सुदुःसहो भवति ग्रीष्मकाले । तावदस्य समीपं पुरस्य भूमिं प्रगच्छामः ॥८८॥ अथ ते क्रमेण प्राप्ता, दशाङ्गनगरस्य बहिरुद्याने । चन्द्रप्रभस्य भवनं स्तुत्वाऽवस्थितास्तत्र ॥८९॥ पथपरिश्रमक्षीणां सीतां दृष्ट्वा लक्ष्मणः शीघ्रम् । प्रविशति दशपुरं सोऽनुज्ञातो द्वारपालैः ॥९०॥ दृष्टश्च वज्रकर्णस्तेनापि संभाषितो निविष्टश्च । भोजय लघ्वेवैवं एवं भणितश्च सूपकारः ॥ ९१ ॥ तदा जल्पति सौमित्रिर्मम गुरु जिनगृहे सहप्रियया । तिष्ठति तस्मिन्नभुक्ते न चाहं भुञ्ज आहारम् ॥९२॥ १. निव्वुई - प्रत्य० । २. भूमीए ग- मु० । ३. खीणं सीयं - प्रत्य० ।
I
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
३११
www.jainelibrary.org
| SR No. | 004025 |
| Book Title | Paumchariyam Part 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Parshvaratnavijay |
| Publisher | Omkarsuri Aradhana Bhavan |
| Publication Year | 2012 |
| Total Pages | 214 |
| Language | Hindi, Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 5 MB |