________________
२८०
1
एव भणिऊण तो सो, सन्नद्धो निययसाहणसमग्गो । अह जाइउप्पयंतो, साएयपुरिं सवडहुत्तो ॥ १२ ॥ तं पेच्छिऊण सहसा, वियब्भनयरं नहेण वच्चन्तो । संभरियपुव्वजम्मो, मुच्छावसविम्भलो जाओ ॥१३॥ ओ य निययभवणं, भडेहि अहियं समाउलमणेहिं । चन्दणजलोल्लियङ्गो, पडिबुद्धो तक्खणं चेव ॥१४॥ भणिओ चन्दगईणं, पुत्तय ! किं कारणं गओ मुच्छं ? । एयं कहेहि मज्झं, मयणावत्थं पमोत्तूर्णं ॥१५॥ लज्जाओणमियसिरो, भणइ भामण्डलो विरुद्धं मे । परिचिन्तियं महाजस ! घणमोहपसङ्गजोएणं ॥१६॥ जीसे पडम्मि रूवं, आलिहियं नारएण निक्खुत्तं । सा मज्झ निययर्बहिणी, एक्कोयरगब्भसंभूया ॥१७॥ भामण्डलपूर्वभवः
I
भइ पुणो चन्दगई, पुत्तय ! साहेहि परिफुडं एयं । कह तुज्झ निययबहिणी सा कन्ना ? कस्स वा दुहिया ? ॥१८॥ सो भणइ ताय ! निसुणसु, मह चरियं पुव्व जम्मसंबन्धं । अत्थि वियब्भा नयरी, महिन्दागिरिसंकडे दुग्गे ॥१९॥ तत्थाहं आसि पुरा, अह कुण्डलमण्डिओ नरवरेन्दो । भज्जा विप्पस्स हिया, तया मए कामवसएणं ॥२०॥ अणरण्णनरवईणं, बद्धो हं छुट्टिऊण हिण्डन्तो । पेच्छामि तत्थ समणं, तवलच्छिविभूसियसरीरं ॥२१॥ तस्मणपाय, धम्मं सुणिऊण भावियमणेणं । गहियं अणामिसवयं, सद्धम्मे मन्दसत्तेणं ॥२२॥ जिणवरधम्मस्स इमं, माहप्पं एरिसं अहो लोए । घणपावकम्मकारी, तह वि अहं दुग्गइं न गओ ॥२३॥
एवं भणित्वा तदा सः सन्नद्धो निजसाधनसमग्रः । अथ यात्युत्पतन् साकेतपुरीमभिमुखः ॥ १२ ॥ तं प्रेक्ष्य सहसा विदर्भनगरं नभसागच्छन् । संभृरतपूर्वजन्मा मुर्च्छावशविह्वलो जातः ॥१३॥ नीतश्च निजभवनं भटैरधिकं समाकुलमनोभिः । चन्दनजलोपलिप्ताङ्गः प्रतिबुद्धस्तत्क्षणमेव ॥१४॥ भणितश्चन्द्रगतिना पुत्र ! किं कारणं गतो मूर्च्छाम् ? । एतत्कथय मम मदनावस्थं प्रमुच्य ॥१५॥ लज्जावनतशरीरो भणति भामण्डलो विरुद्धं मे । परिचिन्तितं महायशः ! घनमोहप्रसङ्गयोगेन ॥१६॥ यस्याः पटे रुपमालिखितं नारदेन निश्चितम् । सा मम निजभगिन्येकोदरगर्भसम्भूता ॥१७॥ भामण्डलपूर्वभवः
पउमचरियं
भणति पुनश्चन्द्रगतिः पुत्र ! कथय परिस्फुटमेतत् । कथं तव निजभगिनी सा कन्या ? कस्य वा दुहिता ? ॥१८॥ भणति तात ! निश्रुणु मम चरित्रं पूर्वजन्मसम्बन्धम् । अस्ति विदर्भा नगरी महेन्द्रगिरिसंकटे दुर्गे ॥१९॥ तत्राहमासीत्पुराऽथ कुण्डलमण्डितो नरवरेन्द्रः । भार्या विप्रस्य हृता तदा मया कामवशेन ॥२०॥ अनरण्यनरपतिना बद्धोऽहं छुटित्वा हिण्डमानः । पश्यामि तत्र श्रमणं तपोलक्ष्मीविभूषितशरीरम् ॥२१॥ तच्छ्रमणपादमूले धर्मं श्रुत्वा भावितमनसा । गृहीतमनामिषव्रतं सद्धर्मे मन्दसत्त्वेन ॥२२॥ जिनवरधर्मस्येदं माहात्म्यमिदृशमहो ! लोके । घनपापकर्मकारी तथाप्यहं दुर्गतिं न गतः ॥ २३ ॥
१. भइणी - प्रत्य० । २. संकुले - प्रत्य० ।
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org