________________
१७०
अह
पउमचरियं पञ्च य अणुव्वयाई, तिण्णेव गुणव्वयाइ भणियाइं । सिक्खावयाणि एत्तो, चत्तारि जिणोवइट्ठाणि ॥११२॥ थूलयरं पाणिवहं, मूसावायं अदत्तदाणं च । परजुवईण निवित्ती, संतोसवयं च पञ्चमयं ॥११३॥ दिसिविदिसाण य नियमो, अणत्थदण्डस्स वज्जणं चेव । उवभोगपरिमाणं, तिण्णेव गुणव्वया एए ॥११४॥ सामाइयं च उववासपोसहो अतिहिसंविभागो य । अन्ते समाहिमरणं, सिक्खासु वयाइं चत्तारि ॥११५॥ राईभोयणविरई, महु-मंस-सुराविवज्जणं भणियं । पूया-सीलविहाणं, एसो धम्मो गिहत्थाणं ॥११६॥ एवं सावयधम्म, काऊण नरा विसुद्धसम्मत्ता । मरिऊण जन्ति सग्गं, सोहम्माईसु कप्पेसु ॥११७॥ देवत्ताओ मणुया, होन्ति पुणो सुरवरा महिड्डीया । सत्तऽ४ भवे गन्तुं, सिद्धि पावेन्ति धुयकम्मा ॥११८॥ लहिऊण मणुसत्तं, जो धम्मं जिणवराण सद्दहइ । सो वि हुन दीहकालं, परिहिण्डइ नरय-तिरिएसु ॥११९॥ जो पुण सम्मद्दिट्टी, जिणपूया-विणय-वन्दणाभिरओ।सो वि य कमेण पावइ, निव्वाणमणुत्तरं सोक्खं ॥१२०॥ निस्सङ्कियाइएसु, गुणेसु सहिया य सावया परमा । अभिगयजीवा-ऽजीवा, ते होन्ति महिड्डिया देवा ॥१२१॥ जो कुणइ ससत्तीए, अहमुत्तम-मज्झिमं नरो धम्मं । सो लहइ तारिसाइं, ठाणाई देवलोगम्मि ॥१२२॥
भणड मणिवरिन्दो. एत्तो तव-संजमं बहवियप्पं । जंकाऊण मणसा.अक्खयसोक्खं अणहवन्ति ॥१२३॥ थेवो थेवो व वरं कायव्वो नाणसंगहो निययं । सरियाओ किं न पेच्छह, बिन्दूहि समुद्दभूयाओ ? ॥१२४॥ एकं पि अह मुहुत्तं, परिवज्जइ जो चउव्विहाहारं । मासेण तस्स जायइ, उववासफलं तु सुरलोए ॥१२५॥ पञ्च चाणुव्रतानि त्रिण्येवगुणव्रतानि भणितानि । शिक्षाव्रतानीतश्चत्वारि जिनोपदिष्टानि ॥११२॥ स्थूलतरं प्राणिवधं मृषावादमदत्तदानं च । परयुवतीनां निवृत्तिः संतोषव्रतं च पञ्चम ॥११३।। दिग्विदिशोश्च नियमो ऽनर्थदण्डस्य वर्जनं चैव । उपभोगपरिमाणं त्रीण्येव गुणव्रतान्येतानि ॥११४॥ सामायिकं चोपवासपौषधोऽतिथिसंविभागश्च । अन्ते समाधिमरणं शिक्षासु व्रतानि चत्वारि ॥११५।। रात्रिभोजनविरति मधुमांससुराविवर्जनं भणितम् । पूजा-शीलविधानमेष धर्मो गृहस्थानाम् ॥११६।। एवं श्रावकधर्मं कृत्वा नरा विशुद्धसम्यक्त्वाः । मृत्वा यान्ति स्वर्गं सौधर्मादिषु कल्पेषु ।।११७।। देवत्वान्मनुष्या भवन्ति पुनः सुरवरा महद्धिकाः । सप्ताष्टभवान्गत्वा सिद्धि प्राप्नुवन्ति धूतकर्माणः ॥११८॥ लब्ध्वा मानुष्यत्वं यो धर्मं जिनवराणां श्रद्धाति । सोऽपि हु न दीर्घकालं परिहिण्डते नरक-तिर्यक्षु ॥११९|| यः पुन सम्यग्दृष्टि जिनपूजाविनयवन्दनाभिरतः । सोऽपि च क्रमेण प्राप्नोति निर्वाणमनुत्तरं सुखम् ॥१२०|| निःशङ्कितादिषु गुणेषु सहिताश्च श्रावकाः परमाः । अभिगतजीवाऽजीवास्ते भवन्ति महद्धिका देवाः ॥१२१।। य करोति स्वशक्त्याऽधमोत्तममध्यमं नरो धर्मम् । स लभते तादृशानि स्थानानि देवलोके ॥१२२॥ अथ भणति मुनिवरेन्द्र इतस्तपः संयमं बहुविकल्पम् । यत्कृत्वा मनुष्या अक्षयसुखमनुभवन्ति ।।१२२॥ स्तोक: स्तोकोऽपि वरं कर्तव्यो ज्ञानसंग्रहो नित्यम् । सरितः किं न पश्यथ बिन्दुभिः समुद्रभूताः ? ॥१२३।। एकमप्यथ मुहूर्तं परिवर्त्यति यश्चतुर्विधमाहारम् । मासेन तस्य जायत उपवासफलं तु सुरलोके ॥१२५।।
Jain Education Intemational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org