________________
१०४
पउमचरियं अम्हं परंपराए, कुलागयं भुञ्जसे तुमं नयरं । वेसमम ! मुञ्चसु लहुँ, जइ इच्छसि अत्तणो जीयं ॥७८॥ सो सेणायइ काओ, सीहायइ कोल्हुओ अबुद्धीओ।भिच्चयणबन्धवारी, जो कुणइ मए समं जुज्झं ॥७९॥ रे दूवय ! वयणाई, एव भणन्तस्स उत्तमङ्गं ते । पाडेमि धरणिवटे, असिणा तालप्फलं चेव ॥४०॥ एवं भणिऊण सहसा, आयड्डइ असिवरं परमरुट्ठो । दूयस्स उच्छरन्तो, रुद्धो य बिभीसणभडेणं ॥८१॥ पाययपुरिसेण पहू ! इमेण परवयणपेसणकरेणं । दूएण मारिएण वि, सुहडाण जसो न निव्वडइ ॥८२॥ भिच्चस्स कोऽवराहो, संपइ विक्कीयनिययदेहस्स ? । वाया पवत्तइ पहू ! पिसायगहियस्स व इमस्स ॥८३॥ जाव य बिहीसणेणं, पसमिज्जइ दहमुहो पणामेणं । ताव चलणेहि घेत्तुं, दूओ अन्नेहि निच्छूढो ॥८४॥ हय-विहय-विप्परद्धो, दूओ गन्तूण निययसामिस्स । साहेइ समणुभूयं, जं चिय भणियं दहमुहेणं ॥८५॥ न य वारेइ कणिहूँ, न य सम्म कुणइ जं तुमे भणियं । नवरं चिय पडिवज्जइ, संगामं चेव दहवयणो ॥८६॥ सोऊण दूयवयणं, वेसमणो कोहपसरियामरिसो। भडचडयरेण महया, विणिगगओ समरतण्हालू ॥८७॥ रह-तुरय-गयारूढा, असि-खेडय-कणय-तोमरविहत्था । गुञ्जवरपव्वयं ते, जक्खभडा चेव संपत्ता ॥४८॥ सोऊण आगयं सो, वेसमणं दहमुहो रणपयण्डो । भाणुसवणाइएहिं, भडेहिं सहिओ विणिक्खन्तो ॥८९॥ मत्तगएसु रहेसु य, आरूढा केइ वरतुरङ्गेसु । गुञ्जवरपव्वयं ते, दहमुहसुहडा समणुपत्ता ॥१०॥
अस्मत्परंपरया कुलागतं भुनक्षि त्वं नगरम् । वैश्रमण ! मुञ्च लघु यदीच्छस्यात्मनो जीवम् ।।७८॥ स श्येनायति काकः सिंहायति शृगालोऽबुद्धिकः । भृत्यजनबान्धवारि र्य करोति मम समं युद्धम् ।।७९।। रे दूत ! वचनान्येवं भणत उत्तमाङ्गं तव । पातयामि धरणिपृष्टे ऽसिना तालफलमेव ॥८०॥ एवं भणित्वा सहसाऽऽकृष्टत्यसिवरं परमरुष्ठः । दूतस्योच्छलन् रुद्धश्च बिभीषणभटेन ॥८१॥ प्राकृतपुरुषेण प्रभो ! अमुना परवचनप्रेषणकरेण । दूतेन मारितेनाऽपि सुभटानां यशो न निवर्तते ॥८२॥ भृत्यस्य कोऽपराधः संप्रति विक्रीतनिजदेहस्य ? । वाचा प्रवर्तते प्रभो ! पिशाचगृहीतस्येवैतस्य ॥८३।। यावच्च बिभीषणेन प्रशम्यते दशमुखः प्रणामेन । तावच्चरणै र्गृहीत्वा दुतोऽन्यै निष्काषितः ॥८४॥ हत-विहत-विपीडितो दूतो गत्वा निजस्वामिने । कथयति समनुभूतं यथेव भणितं दशमुखेन ॥८५।। न च वारयति कनिष्ठं न च सम्यक्करोति यत्वया भणितम । केवलमेव प्रतिपद्यते संग्राममेव दशवदनः ।।८६।। श्रुत्वा दूतवचनं वैश्रमणः क्रोधप्रसरितामर्षः । भटसमूहेन महता विनिर्गतः समरतृष्णालुः ॥८७।। रथ-तुरग-गजारूढा असि-खड्ग-कनक-तोमर विहस्ताः । गुञ्जवरपर्वतं ते यक्षभटा एव संप्राप्ताः ॥८८।। श्रुत्वागतं स वैश्रमणं दशमुखो रणप्रचण्ड: । भानुश्रवणादिभि भटैः सहितो विनिष्क्रान्तः ॥८९॥ मत्तगजेसु रथेसु चारुढाः केचिद्वरतुरङ्गेषु । गुञ्जवरपर्वतं ते दशमुखभटाः समनुप्राप्ताः ॥१०॥
१. तए-प्रत्य० । २. गुञ्जइरिपव्वयं-प्रत्य० ।
Jain Education Intemational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org