________________
दहमुहविज्जासाहणं - ७/ १०३-१२८
सुट्टु वि मग्गिज्जन्ता, झाणोवगया न देन्ति उल्लावं । रुट्ठो जक्खाहिवई, घोरुवसग्गं कुणइ तेसिं ॥ ११६॥ वेयाल-वाणमन्तर-गह-भूउब्भडकरालमुहदन्ता । भेसन्ति कुमारवरे, जक्खा विविहेहि रूवेहिं ॥११७॥ उम्मूलिऊण केई, पव्वयसिहरं सिलापरिग्गहियं । मुञ्चन्ति ताण पुरओ, पप्फोडेन्ता धरणिपट्टं ॥११८॥ केइत्थ दीहविसहर-रूवं काऊण अङ्गमङ्गेसु । वेढन्ति कुमारवरे, तह वि य खोभं न वच्चन्ति ॥ ११९ ॥ काऊ सीहरवे, दढदाढामुहललन्तजीहाले । मुञ्चन्ति सीहनायं, नक्खेहि महिं विलिहमाणा ॥१२०॥ जाहे न चाइया ते, खोभेऊणं च विविहरूवेहिं । ताहे बहलतमनिभं, मेच्छ्बलं दावियं सहसा ॥१२१॥ हय-विहय-विप्परद्धं, कुसुमन्तपुरं हढेण काऊणं । तो बन्धिऊण ठविओ, पुरओ रयणासवो तेसिं ॥१२२॥ अन्तेरं विलावं, कुणमाणं बन्धवा य दीणमुहा । खररज्जुकढिणबद्धा, ते वि य पुरओ उवट्ठविया ॥१२३॥ केसेसु कड्डिणं, माया वि य नियलसंजया सिग्धं । ठविया य ताण पुरओ, मेच्छेहि अणज्जसीलेहिं ॥ १२४॥ हा पुत्त ! परित्तायह, पल्ली हं पेसिया पुलिन्देहिं । होऊण समरसूरा, कह एवं परिहवं सहह ? ॥१२५॥ चोद्दसथणसोत्ताणं, जं पुत्ता ! पाइया मए खीरं । तं कुपुरिसेहि संपइ, एक्क्स्स वि निक्केओ न कओ ॥१२६॥ एएसु य अन्नेसु य, झाणविरोहो जया न संभूओ । खग्गेण सिरं छिन्नं, पुरओ रयणासवस्स तया ॥१२७॥ सव्विन्दियसंवरियं, चित्तं न य बाहिरं समल्लीणं । झाणं गिरिन्दसरिसं, निक्कम्पं दहमुहस्स 'ठियं ॥ १२८ ॥
सुष्ठु अपि मार्ग्यमाणा ध्यानोपगता न ददत्युल्लापम् । रुष्टो यक्षाधिपति र्घोरोपसर्गं करोति तेषाम् ॥ ११६॥ वैताल-वानव्यंतर-ग्रह- १ - भूतोद्भटकरालमुखदन्ताः । भेषयन्ति कुमारवरान् यक्षा विविधै रुपैः ॥११७॥ उन्मूलयित्वा केचित्पर्वतशिखरं शिलापरिगृहीतम् । मुञ्चन्ति तेषां पुरतः स्फोटयन्धरणीपुष्ठम् ॥११८॥ केचिद्दीर्घविषधररुपं कृत्वाङ्गमङ्गेषु । वेष्टयन्ति कुमारवरान् तथापि च क्षोभं न गच्छन्ति ॥ ११९ ॥ कृत्वा सिंहरूपान् दृढदाढामुखललित्जिह्वान् । मुञ्चन्ति सिंहनादं नखै महीं विलिखमानाः ॥१२०॥ यदा न चलितास्ते क्षोभयितुं च विविधरुपैः । तदा बहलतमोनिभं म्लेच्छबलं दर्शितं सहसा ॥१२१॥ हत-विहित-विपीडितं कुसुमान्तपुरं हठेन कृत्वा । तदा बद्ध्वा स्थापितः पुरतो रत्नश्रवास्तेषाम् ॥१२२॥ अन्तःपुरं विलापं क्रियमाणं बंधवाश्च दीनमुखाः । स्वररज्जुकठिनबद्धास्तेऽपि च पुरत उपस्थापिताः ॥ १२३॥ केशेषु कृष्ट्वा माताऽपि च निगडसंयता शीघ्रम् । स्थापिता तेषां पूरतो म्लेच्छैरनार्यशीलैः ॥ १२४॥ हा पुत्र ! परित्रायस्व पल्यामहं प्रेषिता पुलिन्दैः । भूत्वा समरशूराः कथमेतत्परिभवं सहध्वे ? ॥१२५॥ चतुर्दशस्तनस्त्रोतानां यत्पुत्राः ! पायिता मया क्षीरम् । तत्कुपुरुषैः संप्रति एकस्यापि निष्क्रयो न कृतः ॥१२६॥ एतेषुचान्येषु च र्ध्यानविरोधो यदा न संभूतः । खड्गेन शिरं द्दिन्नं पुरतो रत्न श्रवसस्तदा ॥१२७॥ सर्वेन्द्रियसंवरितं चित्तं न च बाह्यं समालीनम् । ध्यानं गिरीन्द्रसदृशं निष्कम्पं दशमुखस्य स्थितम् ॥१२८॥
१. न गच्छेति प्रत्य० । २. निष्क्रयः ।
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
९३
www.jainelibrary.org