________________
હમીરગઢ
૧૩૯ જૈિન દિત્યના સંક્ષિપ્ત તિહાર. પૃ. ૫૧૯ માં લખ્યું છે. કે-કુતુબપુરા તપાગચ્છીય શ્રીઈદ્રનંદિસૂરિજીના પટ્ટધર શ્રી સૌભાગ્યનંદિસૂરિજીએ હમીરપુરમાં રહીને વિક સં. ૧૫૭૬ માં શ્રીમૌન-gવાનીની કથા રચી.
ઉપર જણાવ્યા પ્રમાણે એક સંસ્થાપક આચાર્યને અહીં જન્મ થયે છે, અને બીજા આચાર્યે અહીં સ્થિરતા કરીને ગ્રંથની રચના કરી છે, તેથી જણાય છે કે–અહીં ઘણા સૂરિવ અને મુનિપંગ વિચરતા જ હશે, અને અહીં કહુઆ જેવા અનેક શ્રાવક કુટુંબે વસતાં હશે. તેના પ્રમાણમાં બીજી કેમની વસ્તી પણ હશે જ. તેથી આ નગરની તે સમયમાં કેટલી જાહોજલાલી હશે? તે સહજે સમજી શકાય તેમ છે. જીર્ણોદ્ધાર વ્યવસ્થા ને દેખરેખ
લગભગ ૪૫ વર્ષ પહેલાં સિહીના કેટલાક પુણ્યશાળી શ્રાવકેએ આ તીર્થને ઉદ્ધાર કરવાની કોશીષ કરતાં સિરોહીના મુખ્ય નજીકના ભાયાત નાંદીયાના ઠાકોર સાહેબ પાસેથી આ ચારે મંદિરે, ધર્મશાળા અને બગીચાની જમીન તથા તેની આસપાસની બધી જમીન ફરીવાર કિંમત આપી ખરીદી લઈને તેને પાકે પટ્ટો (દસ્તાવેજ) વિ. સં. ૧૯૫૯ માં કરાવી લીધો. પછી તે શ્રાવકેએ આ તીર્થસ્થાનનું સમારકામ કરાવ્યું અને કંઈક વ્યવસ્થા કરી. તે પછી સિરોહીના “શ્રી મહાવીર જૈન મિત્રમંડળના ઉત્સાહી યુવકેએ આ કામ હાથમાં લીધું. ધર્મશાળાનું જરૂર પૂરતું સમારકામ કરાવી કેટલીક ઓરડીએને કમાડ કરાવ્યાં, પૂજારી,
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
