________________
અવલોકન. ( ૨૩૧ )
લે. ૧. માંડવ્યપુર (મડર નગર)ને રહેવાસી, સુગુરુ શ્રી ધર્મષ
આ જ ભ્રાંતિ, ડોકટર પ્રોફેસર એફ કલહનને પણ આ પ્રશસ્તિનું “ એપિઝાફિયા ઈંડિકા ” ( ભાગ ૯, પૃષ્ઠ ૧૪૮ થી ૧૫૯)માં સંપાદન કરતી વખતે થઈ હતી, પરંતુ શ્રીમાન રા. બ. ગૌહી. ઓઝાછની સૂચના અને સ્પષ્ટીકરણથી પ્રોફેસરની ભ્રાંતિ દૂર થઈ હતી, અને તે વાતને પ્રોફેસરે એ જ ઠેકાણે (પૃ. ૧૫ર-પ૩ માં ) સ્વીકાર પણ કર્યો છે.
સિરોહી રાજા જા તિહાર, . ૨૧૦ માં લખ્યું છે કે“ મહારાવ લુંભાનાં સંસ્કૃત લેખોમાં ૧ લૂણિગ, ૨ લું, ૩ લૂંટિગ, ૪ લુંઢાગર અને ૫ લુંભ-કુંભક વગેરે નામે મળે છે. xxx તેને (મહારાવ કુંભાને ) તેજસિંહ તથા તિહુણાક નામના બે પુત્રો હતા. xxx વિ. સં. ૧૩૭૭ ની આસપાસમાં મહારાવ લુંભા સ્વર્ગવાસી થયે, અને તેની પછી તેને મેટે પુત્ર તેજસિંહ રાજા થયે.”
તેમ જ શ્રીમાન પ્રોફેસર રમેશ્વરજી, ગૌ+હી. ઓઝાએ નિર્દિષ્ટ કરેલ, અચલગઢ ( આબુ ) ના અચલેશ્વર મહાદેવના મંદિરની બહારના ચૌહાણ મહારાવલ લુંભાના સમયના વિ. સ. ૧૩૭૭ ના અપ્રકાશિત લેખમાં (કે જેને ૧૭ મા પદ્યની કુટનેટમાં મેં ઉલેખ કરેલ છે) પણ મહારાવ કુંભાનાં; ૧ લું, ૨ લુંઢિગ, ૩ લુંઢાગર અને ૪ લુંઢાક, એમ ચાર નામે આપેલાં છે.
આ પ્રશસ્તિના ૨૦ મા શ્લોકમાં તે ( મહારાવલ લુંભા ) ખૂબ સારી રીતે પૃથ્વીનું રાજ્ય ભોગવીને દેવકને અધિપતિ અર્થાત દેવલોકવાસી થવાનું અને ૨૩ મા શ્લોકમાં તેજસિંહ અને તિહુણા કરીને યુક્ત એવા તે મહારાવ લુંભાએ આબુનું રાજ્ય પાલન કર્યાનું લખ્યું છે. તેથી આ પ્રશસ્તિ રચા તે સમયમાં જ ( વિ. સ. ૧૩૭૦ની આસપાસમાં ) મહારાવ મુંજાને સ્વર્ગવાસ થયો હશે અને તે વખતે તેજસિંહને
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
