________________
-~
~
~
~
~
२६८ ] अध्याय आठवाँ ।
नकल पत्र वीरचंद राघवजी। “में अगाउ चे पत्र सवीस्तर लख्या पछी हुं फरीथी सविस्तर लखी शक्यो नथी तेनु कारण अहिंनी स्थिति संपूर्ण समज्या पछी जाणवामां आवशे. आ देशमां भाषणो आपवानी पण ऋतु होय छे. गरमीना दिवसोमा माग्येन भापणो आपवामां आवे छे. अहिं शियाळाओमां तथा पानम्वर ऋतुमा बहु भापगो आपवामां आवे छे. हूं अहीं सप्टेंबरनो शरूआतमा आयो ते बलते पानखर ऋतु शरू थई हती, जुदा जुदा धर्मा विषे वादविवाद चलावा माटे करवाना आवेला मेलाबडानी बेठक पण ए वखते शरू थई गई हती. अने ते सप्टेंबरनी आखरे खलास थई गई हती. हिंदुस्तानना धम संबंधी ए मेलावडामा सारां भाषणो थवाथी लोकोनी रुचि ए धर्मो उपर वधारे थवा लागी हती. मेलावडामा जुदा जुदा धर्मा संबंधी एटलां बयां भाषणो थवानां हतां के, दरेक प्रतीनिधिने फक्त त्रीस मिनीट बोलवा देवानी परवानगी मी हती. तेने लीधे ब्राह्मण धर्म, बोद्धधर्म तथा जैनधर्म वच्चे शो फेर छे ते लोकोने यथास्थिति मालम पड्युं न हतुं. लोकोनी मात्र एटली खात्री थई हती के, हिंदुस्तानना धर्मो खीस्ती धर्म करतां वधारे उत्तम छे. आटली असर लोकोनां मन ऊपर थया पछी एकदम हिंदुस्तान पाछा चाल्या आवईं ए मने ठीक लाग्यु नहीं. जैनधर्म ए बौद्धधर्म तथा ब्राह्मण धर्म करतां जुदो छे एम समजाववानी मारी फरज हती. अत्यार सुधी अहिंयां केटलाक लोको एम समजता हता के, हिंदुस्तानना लोको तमाम बौद्धधर्मना छे. घणा लोको वळी एम धारता हता के, हिंदुस्तानमां तमाम लोको ब्राह्मण धर्मना छे. जैनधर्म ए शुं तेने
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
