________________
श्री वीतरागस्तव छन्दजातिमयम् ( २१७ ) रूप्य-सुवर्ण-सुरत्न मयोच्च ः, वप्र-सुमध्य-चतुर्मुख-मृतः। त्वं जन राजसि मानव-तिर्यग् , दिवस-दोधकर-प्रतिबोधेः ।। १२ ।। मम चेतसि तीर्थकरोस्ति तमो, बद-हप्पति बिम्ब-रुचि-रुदये । अघ-पातक दतरं दयाया (१) सहितोटकरः सुमतेः सुगतेः।१३॥ अहिकुलं गरुडा-गमने यथा, तब जिनेश्वरसंस्तवने तथा । अरिकरिज्वलनानल संभव, द्रत विलवित-मुग्र-भयं भवेत् ।१४। भव-भय-कानन-भेद-कुठारं, रतिपद सुन्दर-रूप-मुदारम् । प्रणमत तीर्थकरं सुखकारं, चरण नभर (१) संतति-सारं ॥१५॥ देवत्वदीय शरणं समुपागतं मां, संसार-सागर-भयादथ रक्ष रक्ष । स्नात भवेषु बहुशः सुख-वृक्ष-लक्ष-वल्ली वसंततिलकात्मकुले
कृपालो ॥१६॥ त्रिभुवनहितकर्ता दुःखदावाग्निहर्ता, विषम-विषय-गर्ता संपतत्प्राणिधर्ता। जिनवर जयताचां देहि मे मोक्षतत्त्वं, कलि-गह ? न कृशानो मालिनीहारमानो ॥१७॥
अशरण-शरण-मरण-भय-हरण । सुरपति-नरपति-शिवसुख-करण । जय जिनवर भव-जल-निधि-तरण ।
गुणमणि-निकर-चरण-मय-धरण॥१८॥ तिमिर-निकर-ध्वंश-सूर्य भवोदधि-तारणम् । हित-सुखकर-भव्य-प्राणि-व्रजा-सुख-वारणम् ॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org