________________
१३. कहाणय अट्ठगं
१. पाडलिपुत्तरायकुमारो मुलदेवो [१] अस्थि उजेणी नयरी । तीए य असेस-कला-कुसलो अणेण-विन्नाणनिउणो उदार-चित्तो कयन्नू पडिवन्न-सुरो गुणाणुराई पियंवओ दक्खो रूवलावण्णतारुण्ण-कलिओ मूलदेवो नाम रायउत्तो पाडलिपुत्ताओ जूय-वसणासत्तो जणगावमाणेण पुहविं परिब्भमंतो तत्थ समागओ। तत्थ गुलियापओगेण परावत्तिय-वेसो वामणयागारो विम्हावेइ विचित्त-कहाहिं गंधव्वाइकलाहिं नाणा-कोउगेहिं य नायर-जणं पसिद्धो जाओ।
[२] अस्थि य तत्थ रूव-लावण्ण-विण्णाण-गविया देवदत्ता नाम पहाणा गणिया । सुयं च तेण, न रंजिज्जइ एसा केणइ सामन्न-पुरिसेण अत्त-गव्विया । तओ कोउगेण तीए खोहणत्थं पच्चूस-समए आसन्नत्थेण आढत्तंसु-महुर-रवं बहुभंगि-घोलिर-कंठं अन्नन्न-वण्ण-संवेह-रमणिज्जं गंधव्वं । सुयं च तं देवदत्ताए। चितियं च । अहो, अउव्वा, वाणी, ता दिवो एस कोइ, न मणुस्स-मेत्तो। गवेसाविओ चेडीहिं । गविट्ठो दिटठो मूलदेवो वामणरूवो। साहियं जहट्ठियमेईए । पेसिया तीए तस्स वाहरणत्थं माहवाभिहाणा खुज्ज-चेडी । गंतूण विणय-पुव्वं भणिओ तीए । भो महासत्त, अम्ह सामिणी देवदत्ता विन्नवेइ । कुणह पसायं, एह अम्ह घरं । तेण य वियड्ढयाए भणियं । न पओयणं मे गणिया-जणसंगण, निवारिओ विसिट्ठाण वेसाजण-संसग्गो। भणियं च
या विचित्र विट कोटि निधृष्टा मद्य मांस निरताति निकृष्टा । कोमला वचसि चेतसि दुष्टा तां भजन्ति गणिकां न विशिष्टाः ॥१॥ योपतापन पराग्नि शिखेव चित्त मोहन करी मदिरेव । देह दारण करी क्षुरिकेव गहिता हि गणिका शलिकेव ॥२॥
[३] अओ नत्थि मे गमणाभिलासो। तीए वि अणेगाहिं भणिइ-भंगीहि आराहिऊण चित्तं महा-निब्बंधेण करे घेत्तूण नीओ घरं । वच्चंतेण य सा खुज्जा कला-कोसल्लेण विज्जा-पओगेण य अप्फालिऊण कया पउणा । विम्हय-खित्त मणाए पवेसिओ सो भवणे । दिट्ठो देवदत्ताए वामण-रूवो अउव्व-लावण्ण-धारी। विम्हियाए य दवावियमासणं । निसण्णो य सो,
* पाठ सम्पादन-डॉ० राजाराम जैन, आरा, १९८९ ।
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org