________________
जागरमाणे वा, तिविहं तिविहेणं मणेणं वायाए काएणं एतेसिमेवपयाणं | जे केइ विराहगे भवेज्जा से णं भिक्खू भूओ भूओ निंदणिज्जे गरहणिज्जे खिंसणिज्जे दुगुंछणिज्जे सव्व-लोग-परिभूए बहू-वाहि-वेयणापरिगय-सरीरे-उक्कोसद्वितीए अनंत-संसार-सागरं परिभमेज्जा, तत्थ णं परिभममाणे खणमेक्कं पि न कहिंचि कयाइ निव्वुई संपावेज्जा, ता पमाय-गोयर-गयस्स णं मे पावाहमाहम-हीन-सत्त-काउरिसस्स इहई चेव समुट्ठियाए महंता आवई, जेणं न सक्को अहमेत्थं जुत्ती-खमं किंचि पडिउत्तरं पयाउं जे |
तहा परलोगे य अनंत-भव-परंपरं भममाणो घोर-दारुणानंत-सोय-दुक्खस्स भागी भवीहामि हं मंदभागो त्ति | चिंतयंतो ऽवलक्खिओ सो सावज्जायरिओ गोयमा ! तेहिं दरायार-पाव-कम्म-द-सोयरेहिं जहा णं अलिय-खर-सत्थरीभूओ एस, तओ संखद्धमणं खर-सत्थरी भूयं कलिऊणं च भणियं तेहिं ट्ठ सोयारेहिं जहा-जाव णं नो छिन्नमिणमो संसयं ताव णं उड्ढं वक्खाणं अत्थि | ता एत्थं तं परिहारगं वायरेज्जा, जं पोढ-जुत्ती-खमं करगाह-निम्महण-पच्चलं ति ।
तओ तेन चिंतियं जहा नाहं अदिन्नेणं पारिहारगेणं चुक्किमोमेसिं, ता किमेत्थ पारिहारगं दाहामि त्ति चिंतयंतो पुणो वि गोयमा! भणिओ सो तेहिं दुरायारेहिं जहा किमटुं चिंता-सागरे निमज्जिऊणं ठिओ? सिग्घमेत्थं किंचि पारिहारगं वयाहि, नवरं तं पारिहारगं भणेज्जा | जं बहुत्तत्थकियाए अव्वभिचारी, ताहे सुइरं परितप्पिऊणं हियएणं भणियं सावज्जारिएणं जहा एएणं अत्थेणं जग-गुरूहिं वागरियं जं अओगस्स सुत्तत्थं न दायव्वं [जहा] ।
[८४३] आमे धडे निहित्तं जहा जलं तं घडं विनासेड़ ।
इय सिद्धंत-रहस्सं अप्पाहारं विनासेइ
[८४४] ताहे पुणो वि तेहिं भणियं जहा किमेयाइं अरड-बरडाइं असंबद्धाइं दुब्भासियाई पलवह ? जइ पारिहारगं णं दाउं सक्के ता उप्फिड, मुयस आसनं, ऊसर सिग्धं, इमाओ ठाणाओ । किं देवस्स रूसेज्जा, जत्थ तुम पि पमाणीकाऊणं सव्व-संघेणं समय-सब्भावं वायरेउं जे समाइट्ठो, तओ पुणो वि सुइरं परितप्पिऊणं गोयमा ! अन्नं पारिहारगं अलभमाणेणं अंगीकाऊण दीहं संसारं भणियं च सावज्जायरिएणं जहा णं उस्सग्गाववाएहिं आगमो ठिओ तुब्भे न याणहेयं । एगतो मिच्छंत्तं जिणाणमाणा मनेगंता । एयं च वयणं गोयमा ! गिम्हायव-संताविएहिं सिहिउलेहिं च अहिनव-पाउससजलघनोरल्लिमिव सबहुमानं समाइच्छियं तेहिं दुट्ठ-सोयारेहिं ।
तओ एग-वयण-दोसेणं गोयमा ! निबंधिऊणानंत-संसारियत्तणं अप्पडिक्कमिऊणं च तस्स अज्झयणं-५, उद्देसो
पाव-समुदाय-महाखंधमेलावगस्स मरिऊणं उववन्नो वाणमंतरेसुं सो सावज्जायरिओ । तओ चुओ समाणो उववन्नो पवसिय-भत्ताराए पडिवासुदेव-पुरोहिय-धूयाए कुच्छिंसु ।।
अहन्नया वियाणियं तीए जननीए पुरोहिय-भज्जाए जहा णं हा हा हा ! दिन्नं मसि-कच्चयं सव्व-नियकुलस्स इमीए दुरायाराए मज्झ धूयाए | साहियं च पुरोहियस्स, तओ संतप्पिऊणं सुइरं बहुं च हियएणं साहारिउं निव्विसया कया सा तेणं पुरोहिएणं एमहंता-असज्झदुन्निवार-अयस-भीरुणा । अहन्नया थेव कालंतरेणं कहिं वि थाममलभमाणी सी-उण्ह-वाय-विज्झडिया खु-क्खाम-कंठा दुब्भिक्ख दोसेणं पविट्ठा दासत्ताए रस-वाणिज्जगस्स गेहे, तत्थ य बहूणं मज्ज-पानगाणं संचियं साहरेइ अनुसमयमुच्चिद्वगं ति
अन्नया अनुदिणं साहरमाणीए तमुच्चिद्वगं द₹णं च बहु-मज्ज-पानगे मज्जमावियमाणे पोग्गलं च समद्दिसते तहेव तीए मज्ज-मंसस्सोवरिं दोहलगं सम्प्पन्नं । जाव णं जं तं बहुमज्ज-पानगं [दीपरत्नसागर संशोधितः]
[87]
[३९-महानिसीह