________________
चउहिं ठाणेहिं पएसी अहुणोववण्णए देवे देवलोएस इच्छेज्जा माणुसं लोगं हव्वमागच्छत्त नो चेव णं संचाएइ हव्वमागच्छित्तए
अहुणोववण्णे देवे देवलोएस दिव्वेहिं कामभोगेहिं मुच्छिए गिद्धे गढिए अज्झोववणे से णं माणुसे भोगे नो आढाति नो परिजाणाति, से णं इच्छेज्ज माणुसं लोगं हव्वमागच्छित्तए नो चेवणं संचाएति हव्वमागच्छित्तए ।
अहुणोववण्णे देवे देवलोएस दिव्वेहिं कामभोगेहिं मुच्छिए [गिद्धे गढिए ] झवणे णं माणुस्से पेम्मे वोच्छिण्णए भवति दिव्वे पेम्मे सकंते भवति से णं इच्छेज्जा माणुसं लोगं हव्वमागच्छित्तए नो चेव णं संचाएइ हव्वमागच्छित्तए ।
अहुणोववण्णे देवे देवलोएसु दिव्वेहिं कामभोगेहिं मुच्छिए जाव अज्झोववण्णे, तस्स णं एवं भवइ-इयाणिं गच्छं मुहुत्ते गच्छं जाव इह अप्पाउया नरा कालधम्मुणा संजुत्ता भवंति, से णं इच्छेज्जा माणुस लोगं हव्वमागच्छित्तए नो चेव णं संचाएइ हव्व मागच्छित्तए ।
अहुणोववण्णे देवे देवलोएसु दिव्वेहिं जाव अज्झोववण्णे, तस्स माणुस्सए उराले दुग्गंधे पडिकूले पडिलोमे भवइ, उड्ढं पि य णं चत्तारि पंच जोअणसए असुभे माणुस्सए गंधे अभिसमागच्छति, से णं इच्छेज्जा माणुस्सं लोगं हव्वमागच्छित्तए नो चेव णं संचाएइ हव्वमागच्छत
इच्चेएहिं चउहिं ठाणेहिं पएसी अहुणोववण्णे देवे देवलोएसु इच्छेज्ज माणुसं लोगं हव्वमागच्छित्तए नो चेव णं संचाएड़ हव्वमागच्छित्तए तं सद्दहाहि णं तुमं पएसी जह- अन्नो जीवो अन्नं सरीरं नो तज्जीवो तं सरीरं ।
[६७] तए णं से पएसी राया केसिं कुमार समणं एवं वयासी- अत्थि णं भंते! सा उवमा, इमेणं पुण कारणेणं नो उवागच्छति, एवं खलु भंते अहं अन्नया कयाइ बाहिरियाए उवट्ठाणसाला अणेगगणनायक- दंडनायग राईसर-तलवर-माडंबिय- कोडुंबिय - इब्भ-सेट्ठि-सेणावइ-सत्थवाह-मंति- महामंतिगणग-दोवारिय-अमच्च-चड - पीढमद्द-नगर-निगम - दूय - संधिवालेहिं सद्धिं संपरिवुडे विहरामि ।
तए णं मम नगरगुत्तिया ससक्खं सहोढं सलोद्दं सगेवेज्जं अवउडगबंधणबद्धं चोरं उवणेंति, तए णं अहं तं पुरिसं जीवंतं चेव अओकुंभीए पक्खिवावेमि अउमएणं पिहाणएणं पिहावेमि अएणं य तउएणं य आयावेमि आयपच्चइएहिं पुरिसेहिं रक्खावेमि, तए णं अहं अन्नया कयाई जेणामेव सा अओकुंभी तेणामेव उवागच्छामि उवागच्छित्ता तं अओकुंभि उग्गलच्छावेमि उग्गलच्छावित्ता तं पुरिसं सयमेव पासामि नो चेव णं तीसे अओकुंभीए केइ छिड्डे इ वा विवरे इ वा अंतरे इ वा राई वा ओ से जीवे अंतोहिंतो बहिया निग्गए ।
जइ णं भंते! तीसे अओकुंभीए होज्जा केइ छिड्डे इ वा जाव राई वा जओ णं से जीवे अंतोहिंतो बहिया निग्गए, तो णं अहं सहेज्जा पत्तिएज्जा रोएज्जा जहा- अन्नो जीवो अन्नं सरीरं नो तज्जीवो तं सरीरं, जम्हा णं भंते! तीसे अओकुंभीए नत्थि केइ छिड्डे इ वा जाव निग्गए, तम्हा सुपतिट्ठिया मे पइण्णा जहा- तज्जीवो तं सरीरं नो अण्णो जीवो अण्णं सरीरं ।
तए णं केसी कुमार-समणे पएसिं रायं एवं वयासी पएसी ! से जहानामए कूडागारसाला
सूत्तं-६७
सिया दुहओ लित्ता गुत्ता गुत्तदुवारा निवाया निवायगंभीरा, अह णं केइ पुरिसे भेरिं च दंडं च कूडागारसालाए अंतो-अंतो अनुप्पविसति अनुप्पविसित्ता तीसे कूडागारसालाए सव्वतो समंता घण-निचिय
[दीपरत्नसागर संशोधितः]
[१३-रायपसेणियं]
[49]