________________
एवं खलु देवाणुप्पिए! मए समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतिए धम्मे निसंते, से वि य धम्मे मे इच्छिए पडिच्छिए अभिरुइए, तं गच्छाहि णं तुम देवाणुप्पिए! समणं भगवं महावीरं वंदाहि जाव पज्जुवासाहि, समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतिए इयं सत्तसिक्खावइयं-द्वालसविहं गिहिधम्म अज्झयणं-१
पडिवज्जाहि ।
___[११] तए णं सा सिवानंदा भारिया आनंदेणं समणोवासएणं एवं वुत्ता समाणा हद्वतुट्ठा० जाव सद्दावेइ सद्दावेत्ता एवं वयासी- खिप्पामेव लहुकरणजुत्त-जोइयं जाव पज्जुवासइ ।
तए णं समणे भगवं महावीरे सिवानंदाए तीसे य महइ जाव धम्म परिकहेइ, तए णं सा सिवानंदा समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतिए धम्म सोच्चा निसम्म हद्वतुट्ठ- जाव गिहिधम्म पडिवज्जड़ पडिवज्जित्ता० तमेव धम्मियं जाणप्पवरं दुरुहइ दुरुहित्ता जामेव दिसं पाउब्भूया तामेव दिसं पडिगया ।
[१२] भंतेति भगवं गोयमे समणं महावीरं वंदइ नमसइ वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासीपहू णं भंते! आणंदे समणोवासए देवाणुप्पियाणं अंतिए मुंडे जाव पव्वइत्तए? नो इणढे समढे,
गोयमा! आणंदे णं समणोवासए बहइं वासाइं समणोवासगपरियागं पाउणिहिति पाउणिहित्ता सोहम्मे कप्पे अरुणाभे विमाणे देवत्ताए उववज्जिहिति ।
तत्थ णं अत्थेगइयाणं देवाणं चत्तारि पलिओवमाइं ठिई पन्नत्ता, तत्थ णं आणंदस्स वि समणोवासगस्स चत्तारि पलिओवमाइं ठिई पन्नत्ता भविस्सई ।
तए णं समणे भगवं! महावीरे अण्णदा कदाइ जाव विहरइ ।। [१३] तए णं से आणंदे समणोवासए जाए- अभिगयजीवाजीवे जाव पडिलाभेमाणे विहरइ।
तए णं सा सिवानंदा भारिया समणोवासिया जाया-जाव पडिलाभे-माणी विहरइ ।
[१४] तए णं तस्स आनंदस्स समणोवासगस्स उच्चावएहिं सीलव्वयगुण-वेरमणपच्चक्खाण-पोसहोववासेहिं अप्पाणं भावेमाणस्स चोद्दस संवच्छराई वीइक्कंताई, पन्नरसमस्स संवच्छरस्स अंतरा वट्टमाणस्स अण्णदा कदाइ पव्वरत्तावरत्तकालसमयंसि धम्मजागरियं जागरमाणस्स इमेयारूवे अज्झत्थिए चिंतिए पत्थिए मणोगए संकप्पे समप्पज्जित्ता
एवं खलु अहं वाणियगामे नयरे बहणं राईसर-जाव सयस्स वि य णं कुड़बस्स जाव आधारे, तं एतेणं वक्खेवेणं अहं नो संचाएमि समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं धम्मपन्नत्तिं उवसंपज्जित्ता णं विहरित्तए । तं सेयं खल ममं कल्लं जाव जलंते विप्लं असणं-पाणं-खाइम-साइमं जहा पूरणो जाव जेट्टपुत्तं कुटुंबे ठवेत्ता तं मित्तं जाव जेट्टपुत्तं च आपुच्छित्ता कोल्लाए सण्णिवेसे नायकुलंसि पोसहसालं पडिलेहित्ता समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं धम्मपन्नत्तिं उवसंपज्जित्ता णं विहरित्तए
एवं संपेहइ संपेहेत्ता कल्लं जाव तहेव जिमियमत्तत्तरागए तं मित्त जाव विउलेणं पप्फ० सक्कारेइ सम्माणेइ सक्कारेत्ता सम्माणेत्ता तस्सेव मित्त जाव पुरओ जेट्ठपुत्तं सद्दावेइ सद्दावेत्ता एवं वयासी एवं खलु पुत्ता! अहं वाणियगामे नयरे बहूणं राईसर जहा चिंतियं जाव विहरित्तए, तं सेयं खलु मम इदाणि तुम सयस्स कुडुबस्स मेदि पमाणं आहारं आलबंणं चक्खं ठावेत्ता जाव विहरित्तए |
तए णं से जेट्ठपत्ते आणंदस्स समणोवासगस्स तह त्ति एयमटुं विणएणं पडिसणेति ।
[मुनि दीपरत्नसागर संशोधितः]
[7]
[७-उवासग दसाओ]