________________
विसमं विसमेहिं गाहिया, ते पावेहिं पुणो पगब्भिया ।। सयक्खंधो-१, अज्झयणं-२, उद्देसो-१
व
॥
[१०९] तम्हा दवि इक्ख पंडिए, पावाओ विरतेऽभिनिव्वडे ।
पणए वीरे महाविहिं, सिद्धिपहं नेयाउयं धवं [११०] वेयालियमग्गमागओ, मनवयसा कारण संवुडो । चिच्चा वित्तं च नायओ, आरंभं च सुसंवड़े चरे || त्तिबेमि ।। . बीए अज्झयणे पढ़मो उद्देसो समत्तो .
बीओ उद्देसो . [१११] तयसं व जहाई से रयं, इइ संखाय मनी न मज्जई ।
गोयन्नतरेण माहणे अहसेयकरी अन्नेसि इंखिणी ।। [११२] जो परिभवई परं जनं, संसारे परिवत्तई महं ।
अद् इंखिणिया उ पाविया, इह संखाय मनी न मज्जई ।। [११३] जे यावि अनायगे सिया, जे वि य पेसगपेसए सिया ।
जो मोनपयं उवहिए, नो लज्जे समयं सयाऽऽयरे ।। [११४] सम अन्नयरंमि संजमे, संसुद्धे समणे परिव्वए ।
जा आवकहा समाहिए, दविए कालमकासि पंडिए । [११५] दूरं अनुपस्सिया मुनी, तीयं धम्ममनागयं तहा ।
पुढे परुसेहिं माहणे, अवि हण्णू समयंसि रीयइ ।। [११६] पण्णसमत्ते सया जए, समता धम्ममुदाहरे मुनी ।
सुहमे उ सया अलूसए, नो कुज्झे नो माणि माहणे ।। [११७] बहुजननमणमि संवडे, सव्वढेहिं नरे अनिस्सिए ।
हरए व सया अनाविले, धम्मं पादुकासि कासवं [११८] बहवे पाणा पुढो सिया, पत्तेयं समयं समीहिया ।
जे मोनपयं उवहिए, विरई तत्थ अकासि पंडिए । [११९] धम्मस्स य पारगे मनी, आरंभस्स य अंतए ठिए ।
सोयंति य णं ममाइणो, नो य लभंतो नियं परिग्गहं ।। [१२०] इहलोगे दुहावहं विऊ, परलोगे य दुई-दुहावहं ।
विद्धंसण धम्ममेव तं, इति विज्जं कोऽगारमावसे ।। [१२१] महया पलिगोव जाणिया, जा वि य वंदणपूयणा इहं ।
सुहमे सल्ले दुरुद्धरे, विउमंता पयहिज्ज संथवं ।। [१२२] एगे चरे ठाणमासने, सयने एगे समाहिए सिया ।
भिक्खू उवहाणवीरिए, वइगुत्ते अज्झत्तसंवुडे । [१२३] नो पीहे न यावपंगुणे, दारं सुन्नघरस्स संजए ।
पुढे न उदाहरे वयं, न समुच्छे नो संथरे तणं ।।
[दीपरत्नसागर संशोधितः]
[9]
[२-सूयगडो]