________________
उ. अ.
१२.
८१
थलेसुबीयाईववंतिका सगा तचनिनेसुयआससाए । एयाए सच्धाएद लाहिमम्भं आहए पुणमिणंखुखेत्तं ||१२|| खेत्ताणिअम्हंविदियाणिलोए जहिंप किन्नाविरुहंतिपुणा । जेमाहणा जाइ विज्जोववेया ताईतुरखेत्ताइं सुपेसलाई ॥ १३ ॥ कोहोयमाणोय होय जेसिं मोसंअदत्तंचपरिग्गहंच । तेमाहणाजाइ विज्जाविहृणा ताईतुखेाई सुपावयाई ॥ १४ ॥
भोभारहरागिणं अ नजाणाह अहिज्जवेए ! उच्चावयाइं मुणिणोचरति ताइतुरखेत्ताई सुपेसलाई ॥ १५ ॥ अझावयाणं पडिकूलभासिपभास से किंतुसगासिअम्हं । अविएयंविणस्सओ अनुपाणं नयणं दाहामुतुमंनियंठा ॥ १६ ॥
ए सांभळीने यक्ष [ साधु शरीरे ] बोल्यो, “जेम कोइ खेडत धान्य मेळववानी आशाथी उच्च भूमिमां तेमज नीच भूमिमां पणी वावेछे. दृष्टांत लक्षमां लइने तमे मने पण आपो. पण कदाच पवित्र क्षत्र होइश तो [तमारां पुण्यनुं] तमने फळ मळशे. " [१२]. ए सांभळीने ब्राह्मणो बोल्या, 'अमे [ ब्राह्मणोज ) उच्च क्षेत्र छीए एम सहु कोइ जाणे छे, जे क्षेत्रने विषे वाववाथी पुण्य उगी नीकळे छे; उत्तम जातिना अने विद्वान ( वेद पारंगत ) ब्राह्मणोज मनोहर क्षेत्र छे. ' (१३). ए सांभळीने यक्ष बोल्यो, "जेओ ara अने मानधी भरेला छे, जेओ प्राणी वध करे छे, जेओ मृषावाद बोले छे, अदत्तादान ले छे, परिग्रह सेवे छे, एवा ब्राह्मणो जाति अने विद्या हीन छे, एवां ब्राह्मण क्षेत्र अति पापरूप छे. [१४]. “ तमे ब्राह्मणो तो केवळ शास्त्र अने ब्राह्मण नामनो भार छो. वेदभया छो पण तेनो अर्थ समजता नथी. साधु पुरुषो उच्च अने नीचने घेर भिक्षार्थे जाय छे, तेज खरां पुण्य क्षेत्र छे.. (१५). ए सांभळीने ब्राह्मणो बोल्या, 'अरे दरिद्री ! अमारी उपाध्यायनी सन्मुख आवां निंदा अने क्रोधनां वचन उचारनार तुं कोण? आ अन्न, पाणी सडी जाय ते भले, पण हे निग्रंथ! अमे तने आपवाना नथी. [१६].
* 'निग्रंथ' शब्द अहं बेवडा अर्थमां वपरायेलो छे :- (अ) त्यागी. (ब) शरम रहित नि-विना ग्रंथ-गांठ Without restraint-Shameless.
૧૧
Jain Education International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
