________________
उ. अ.
५५
- मिहीलंसपुर जणवयं बलमारोहंच परियणं सव्वं । चिच्चा अभिनिख्खंतो एगंतमहिडिओ भगवं ॥ ४ ॥ कोलाहल - भूयं आसिमिहिलाए व्वयं तंमि । तइया रायरिसिंमि नर्मिमि अभिनिख्खनतंमि ||५|| अभूठियं रायरिति पत्रठाण मुतं । संक्कोमाहण रूपेण इमं वयणमव्ववी || ६ || किंतुभो अज्जमिहिलाए कोलाहलग संकुला । सुच्चंति दारुणा सदा पासाएस गिहेसुय ॥ ७ ॥ एयमठ्ठे निसामित्ता हेऊकारण चोईओ । तओ नमिरायरिसी देविंद इणमन्त्री ॥८॥ मिहिलाए चेइएवये सीयछाए मणोरमे । पत्तकफलोबेए बहुबहूगुणेया ॥ ९ ॥ वाएणाहिर माणंभि बेइयंभि मनोरमे । दुहियाअसरणाअत्ता एएकंदंतिभोखगा ||१०||
मिथिला नगरी तथा देश, चतुरंग सेना, अंतःपुर तथा पोतानो सघळो परीवार छोडीने महात्मा नमि राजा दिक्षा लइने एकांतसमाजइ रह्या. [४]. ज्यारे नमि राजर्षि प्रव्रज्यार्थ [ दिक्षायें ] नगर थकी बहार नीकळया ते वखते मिथिला नगरीमां सर्व स्थाने कोलाहल मची रह्यो. (५). सर्वोत्तम प्रव्रज्या स्थानने विषे पहोंचला नमि राजपिं पासे शक्र (इन्द्र) देव ब्राह्मणनुं रुप धारण करीने आव्या अने तेमने नीचे प्रमाणे प्रश्न कर्या:- [६]. 'हे राजर्षि ! मिथिला नगरीमा आ कोलाहल शानो मची रह्यो छे ? अने महल तथा मंदिरोमां आ हृदयभेदक आक्रन्दशानुं संभळाय छे ?' (७). ए सांभळीने देवेन्द्रना प्रश्ननो हेतु अने कारण समजी लइने नमि राजपिए नीचे प्रमाणे उत्तर आप्पो. *[८]. 'हे ब्राह्मण मिथिला नगरीना उद्यानमा पत्र, फल, फूले करी सहित शितळ छायावाकुं मनोरमा नामे एक पवित्र वृक्ष छे, अने ते घणा पक्षीओनं आश्रय स्थान छे; वायराथी ए पवित्र वृक्ष मनोरमा चलायमान थवायी दुःखी पिडाता अने शरण रहित पक्षीओ आक्रन्द करे छे. ' (९-१०).
* कार्य-कारणहेतुना पांच अवयव छे:- [१] मतिज्ञा. [२] हेतु. [३] उदाहरण. [४] उपनय अने [५] निगमन.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org