________________
जेसि तु विउला सिख्खा मूलियतेअइथिया । सीलवंता सवीसेसा अदिणाजति देवयं ॥२१॥ एव मद्दीणवं भिख्खं ।
गरिंच वियाणिक । कहन्नू जिच्च मेलिख्खं जिच्चमाणोनसंविदे ॥२२॥ जहा कुसग्गे उदयं समुद्देण समंमिणे । ३) एवं माणुस्सयाकामादेवकामाण अंतिए ॥ २३ ॥ कुसगामित्ता इमेकामा संनिरुद्धंमि आउए । करसहेउं पुरा काउं
जोगखेमं नसंविदे ॥२४॥ इह कामानियट्टरस अत्तढे अवरझई । सोच्चानेयाउयंमां जंभुज्जो परिभस्सई ॥२५॥ इह कामानियरस अत्तठेनाव रझई । पूइदेह निरोहेणं भवेदेवेत्तिमे सुयं ॥२६॥
पण जे मनुष्य विपुल अने विस्तीर्ण शिक्षा [पंच महाव्रतरुप ] ग्रहण करीने ते पाळे तेनी तुलना पुंजी उपरांत लाभ मेळवनारनी साथे थइ शके छे, एका सर्वोत्तम आचारवाळो सदाचारी पुरुष आनंदी देवपणुं पाये छे. [२१]. एवी रीते सदाचारी साधु तथा ग्रहस्य पोताना साधुपणाना अने ग्रहस्थपणाना लाभ समजे छे. तेथी पंडित पुरुषोए सावधान रहीने धर्म मार्गे प्रवर्तवू जोइए. (२२). मनुष्यनां कामभोगनी तुलना कुशाग्रे [दर्भनी अणी उपर ] रहेला जळ विन्दु साथे थइ शके छे, ज्यारे देवतानां सुखनी सरखामणी समुद्रना (अगाध ) जठनी साथे करी शकाप छे. [अर्थात देवताना प्रमाणमा मनुष्यनां सुख नहि सरखां छे]. [२३]. मनुष्यना अति अल्प आयुष्यनां कामभोग कुशाग्रे रहेला जळ बिन्दु समान छे तो पछी [ देवतानां अपार सुखनो] अलभ्य लाभ प्राप्त करीने ते साचव। राखवाने कयो मनुष्य न इच्छे ? (२४). जे जीव कामभोगथी निवृत थतो नथी ते आत्मानो खरो हेतु [ मुक्ति ] गुमावे छे. जो के मोसना देनार शुद्ध मार्ग सांभळीने ते तेणे अंगीकार करेलो छ, छतां ते थकी ते वारंवार भ्रष्ट थाय छे. [२५]. जे जीव कामभोगथी निवृत्त थयेलोछे ते आत्मानो खरो हेतु (देवलोकादि) गुमावतो नथी. ते एम माने छे के आ अपवित्र शरीर त्यागीने हुँ देवता अथवा-सिद्ध थइश. (२६),
०००००००००००
Jain Education Interational
For Personal and Private Use Only
