________________
उ. अ.
२७
१२३
भिख्खालसिए एगे एगे उमाणभीरुएथडे । एगंच अणुसासंमि हेऊहिं कारणेहिय ॥१० ॥ सोविअंतर भासिल्लो दोसमेव पकुवइ । आयरिआणं तंत्रयणं डिकूलेइ अभिख्खणं ॥ ११ ॥ नसामंमं वियाणाइ नविसा मझंदाहिइ । निग्गयाहो हिमन्ने साहु अन्नो वच्च ॥ १२ ॥ पेसियापलिउंचति ते परियंति समंतओ । रायवेठ्ठीच मन्नंता करिति भिडिंमुहे ||१३|| वाइया संगहियाचेत्र भत्तपाणेय पोसिया । जाय पख्खा जहाहंसा पक्कमति दिसोदिसिं ॥ १४ ॥ अह सारहिं विचिंतेइ खलुकेहिं समागओ । किंमझ दुठुसीसेहिं अप्पामे अवसीयइ ॥ १५ ॥
कोइ भिक्षा मागवा जवाना आळसु होय छे, तो कोइ अपमानथी डरीने स्तब्ध बेसी रहेछे; एवा कुशिष्योने हेतु अने कारणोथी हुं केवी रीते समजावी शकुं ?' [१०]. 'एवा कुशिष्यो गुरुना शिक्षणमां दोष काढे छे, तेमांथी खोटी खोटी कल्पीत मुइकेलीओ काढी बतावे छे अने आचार्यनां वचनथी वारंवार प्रतिकुल रीते वर्त्ते छे. [११]. 'गुरु तेने कोइ ग्रहस्थने त्या आहारादि व्होर ने मोकले तो एम कछे के 'ते श्राविका मने ओळखती नथी; ते मने कांइ देशे नहि ; हुं धारुं छं के ते घेरथी बहार गइ शे; ए कार्यने माटे बीजा कोइ साबुने मोकलो. ' (१२). ' गुरुए एवा कुशिष्योने का काम करवा मोकल्या होय तो ते बतावे काम करता नथी, पण पोताने फावे त्यां भटक्या करे छे, अथवा तो राजाना वेठिया ( नोकरो ) नी माफक (स्वावथी) बर्सेछे अने भ्रकुटी चढावे छे. [१३]. ' एवा कुशिष्योने शास्त्राभ्यास कराव्यो, सम्यक धारण कराव्युं, खानपानथी पोषण कर्यु; पछी हंसनां चांने पांखो आववाथी जेम [ पोतानां मावापने छोडीने ] ते उडी जाय छे, तेम एवा कुशिष्यो ( पोताना गुरुना त्याग करीने) दशे दिशामां यथेच्छ विहार करे छे. [१४]. हवे ते सारथी (गर्गाचार्य) विचार करे छे के 'मन गलिया बळद जेवा कुशिष्यो मळेला छे. एवा दुष्ट शिष्योनुं मारे शुं कर ? तेमनाथी मारो आत्मा केश पामे छे. [१५].
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
