________________
उ.भ.
२२
१७६
गिरिरेवयजंती वाणीला अंतरा । वास्ते अंध्यारंमि अंतो लयणस्स सादिया ॥ ३३ ॥ चीवराई विसारंती जहा जाइति पासिया । रहनेमी भग्गचित्तो पचादिट्टोयती एव ॥ ३४ ॥ भीयाय सातहिंद एगंतेसं जयंतयं । बाहाहिं काओ संगोकं वेवमाणी निसीयई ॥ ३५ ॥ अहसोविराय पुतो समुदविजयंगओ । भीयंपवेइयं दटुं इमंत्रक मुदाहरे ||३६|| रहनेमी अहंभ सुरू चारुभासिणि । ममं भयाहि सुतणुन ते पीला भविस्सई ॥ ३७ ॥ एहिता भुंजिमोभोए माणुस्संखु सुदुलहं । भुत्तभोगी तओ जिणमग्गं चरिस्सामो ॥ ३८ ॥
एक वक्त ते रेवतक पर्वत उपर (स्वामि वंदनार्थे ) जती हती एवामां मार्गमां वरसाद वरसवा लाग्यो. पोतानां वस्त्र भींजाइ यहां अने मेघ दृष्टिने लीधे अंधकार छवाइ रहयुं हतुं तेथी राजिमती एक गुफामा पेठी. [३३]. त्यां तेणे पोतानां वस्त्रो (सूकवा माटे ) उतारी नांख्यां अने जन्म-समये होय तेवी निर्वस्त्र (नग्न) थइ रही. एवी स्थितिमां रथनेमिए तेने जोइ; तेथी तेनुं चित्त चलित थइ गयुं. एवामां राजिमतीनी नजर पण तेना उपर पडी. [३४]. ते गुफामां ( रथनेमि ) साधुनी साधे पोते एकलीज छे ते जोइने राजिमती भय पामी पोवाना बाहुवति छाती ढांकीने श्रुजती जती नीचे बेसी गइ. (३५). जिमतीने भयथी ध्रुजती जो समुद्रविजय राजानो पुत्र [ रथनेमि ] तेने नीचे प्रमाणे कहेवा लाग्यो. (३६). "हे भद्रे ! हुं रथनेमि हूं. हे सुरुपे ! हे चारुभाषिणी ! हे सुतनु ! तारा भर्त्तार तरीके मारो अंगीकार कर; तेम करवाथी तने कांइ हानी थशे नहि. (३७). मनुष्य भव मळवो दुर्लभ छे, माटे आव आपणे भोग भोगवीए; अने भोग भोगव्या पछी आपणे जिनमार्गने विषे विचरीशुं. " [३८].
44
* ते राजेमतिनो 'जेट' थतो हतो. श्री दश वैकालीक सूत्रनी श्री हरीभद्रजीनी टीकामां विशेष विस्तार छे के राजेमतीए सरबत पीधुं अने तेनी उलटी करी ते रहनेमिने पीवा आप्यो अने बुझव्यो, जुओ आ अध्ययननी गाथा ४२ १. विष्णुपुराण कछे के राजिमतीनुं बीजं नाम सुतनु हतुं.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
