________________
(१७) कर नीचा करे, तुऊने पड्यो धिक्कार ॥२॥ गर्व म कर रे दान तुं, मुफ पूंजें सहु कोय ॥ चाकर चाले बागले, तो झुं राजा होय ॥३॥ जिनमंदिर सोना तएं, नवु निपावे कोय ॥ सोवन कोडि दान दिये, शियल समुं नहि कोय ॥४॥ शियलें संकट सवि टले, शियले जस सोनाग॥शियले सुर सांनिध करे, शियल वमो वैराग ॥५॥ शियले सर्प न आनडे, शियले शीतल आग ॥ शीयले अरिकरी केशरी, जय जाये सवि नाग ॥ ६ ॥ जनम मरणना जयथकी, में बोमाव्या अनेक ॥ नाम कहुँ हवे तेहनां, सांज लजो सुविवेक ॥७॥ ॥ ढाल बीजी ॥ पास जिणंद जुहारीयें॥ ए देशी ॥
॥ शियल कहे जग हुँ वडं,मुफ वात सुणो अति मीठी रे॥ लालच लावे लोकने, में दान तणी वात दी ठी रे॥ शि॥१॥ कलह कारण जग जाणीये, वली विरति नही पण कांरे॥ ते नारद में सीजव्यो, मुक जु ए अधिकार रे॥ शि॥२॥ बांहे पहेस्या बेर खा, शंखराजाये दूषण दीधो रे ॥ काप्या हाथ क लावती, ते में नवपल्व कीधा रे ॥ शि० ॥३॥ रावण घर सीता रही, तो रामचंझे घर आणी रे ॥ सीतार्नु
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org