________________
७६ श्रीहरिजप्रसूरिकृतान्यष्टकानि । यार करेला एवा ते पिंडनो त्याग तमोए मानेलो के केम के, कडं ने के, “अशन, पान, खादिम, अने स्वादिम, पुण्यने अर्थे जो बनाव्या होय, अने तेवू जो जाणवामां, के सांजलवामां आवे, तो ते त्याग करवा" ___ माटे एवी रीतनो परिहार पण असंलवित ने, माटे तेनो पण विषय कहेवो पडशे; एवो नावार्थ ने.
विषयांतर कहेवानी शी जरूर ? एवी रीतना आचार्यना मतने आशंकीने कहे बे.
जो एम नहीं तो, यावदर्थिकपिंड, अने पुण्यने माटे करेला पिंडनो विषयविशेष नहीं ग्रहण करवामां, दीण थएला एवा राग, द्वेष, अने मोहनां दूषणपणांथी अप्रतिहत वचनपणाएं करीने एकांत हितकारी तेवा शास्त्र बनावनारने अनाप्तपणुं श्रशे, तथा अदीण दोषपणाएं करीने अहितपणुं पण अशे; तेम शा माटे ? ते कहे जे के, असंजवित एवा यावदर्थिकपिंडना कहेवाथी; अने ते असंजव " स्वपरार्थ तु ये यत्नं, कुर्वते नान्यथा क्वचित्," एवी रीतना आगल कहेलां वाक्यथी देखांडेलोज .
एवी रीते वादीनो पूर्वपद कह्यो. हवे तेनो उत्तरपद कहे जे. विजिन्नं देयमाश्रित्य, स्वजोग्याद्यत्र वस्तुनि ॥ संकल्पनं क्रियाकाले, तदुष्टं विषयोऽनयोः ॥६॥
अर्थ-पोताना उपलोग शिवाय, जुदा जात आदिकने आश्रीने, जे वस्तुमां रसोइ वखते संकटप कराय, ते दूषणवालु बे, अने तेवी रीतनो संकल्प, यावदर्थिक पिंड, अने पुण्यार्थे बनावेला पिंडनो विषय बे.
टीकानो लावार्थ-पोताने माटे बनाववाना लात आदिकथी रसोइ वखते जुहूं जे बनावाय, एटले “आटटुं तो कुटुंबने माटे अने आटलुं निहुकने माटे, तथा पुण्यने माटे,” एवी रीतनो
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
