________________
त्रयोविंशतीतमाष्टक.
१७
नपणुं नथी, ते प्राणी, जावशुद्धि तो एक बाजु रही, पण तेना उपायमांयें वर्ती शकतो नथी. ते शामाटे वर्ती शकतो नथी ? तो के, ते माणूस आत्मा ने श्रात्माथी इतर एवा परपुलिक संबंधि गुण दोषोने जाणी शकतो नथी; माटे तेने ते जावशुद्धि क्यांथी थाय. हवे जेवी रीतनी जावशुद्धिमां धर्मनो व्याघात यतो नथी, ते देखावा माटे
तस्मादासन्नजव्यस्य, प्रकृत्या शुद्धचेतसः ॥ स्थानमानांतरज्ञस्य, गुणवद्बहुमानिनः ॥ ७ ॥ चित्त्येन प्रवृत्तस्य, कुग्रहत्यागतो नृशम् ॥ सर्वत्रागमनिष्ठस्य, जावशुद्धिर्यथोदिता ॥ ८ ॥ अर्थ - ते गुणवानना श्राधीनपणाथी, नजदीक बे मुक्ति जेने एवा जन्य माणसने, तथा उत्तम प्रकृतिथी राग यादिकथी रहित चित्तवालाने, तथा आचार्यादिकनो दरको अने तेनी पूजाना अंतरने जाणनारने, तथा समुणीनो पक्ष करनारने, तथा उचितपणाथी प्रवर्तनारने, तथा कदाग्रह तजी ने अत्यंत रीते सर्व बाबतमांना वचनने प्रमाण गणनाराने, परमार्थवाली जावशुद्धि श्राय बे.
टीकानो जावार्थ - ( उपरना श्लोकनार्थते मलतोज बे.) एव ते बावीसमाष्टकनुं विवरण समाप्त थयुं.
त्रयोविंशतीतमाष्टकं प्रारज्यते.
धर्मार्थी माणसे जावशुद्धि करवी जोइयें, ते तो कयुं. हवे ते जावशुचिता एवा माणसे, शासनने यती मलीनतानुं सर्वथा प्रकारे रक्षण करवुं; नहीं तो महा अनर्थ थाय; एम देखाता था हवे हे .
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
