________________
त्रयोदशमाष्टक.
१३१
सत्यां चास्यां तयुक्त्या किं, तद्वद्विषय निश्चितेः ॥ ततएवाविनिश्चित्य, तस्यो तिर्थ्यांध्यमेव हि ॥ ॥ अर्थ एवी रीते प्रमाणना लक्षणनो निश्चय सिद्ध होते ते तेनी पेठेज विषयना निश्चयथी ते कहेवाथी शुं ? अने तेथीज निश्चय कर्याविना जे तेनुं कहेवुं, ते बुद्धिनुं अंधपणुंज बे.
टीकानो जावार्थ उपर कह्या प्रमाणे प्रमाणना लक्ष्णनो - निश्चय सिद्ध होते बते, ते प्रमाणने अंगीकार करवानुं शुं प्रयोजन बे ? अर्थात् कं प्रयोजन नथी. शामाटे ? के, प्रमाणना लदानी पेठेज तेथी तो प्रमेयना लक्षणनो पण निश्चय श्रशे; - र्थात् जेम निर्णित नहीं करेला लक्ष्णवाला प्रमाणें करीने प्रमाणनुं लक्षण जो निश्चय करी शकाय, तो प्रमेयने पण तत्वथी - निश्चितपणानो प्रसंग वशे. एवी रीते वादीना प्रथम पढ्नुं खंडन श्रयुं. हवे “अनिश्चित्य” एवा वादीना पहना दूषण माटे कहे बे. जेथी प्रमाणें करीने निश्चय करीने प्रमाणना लक्षणनुं प्रतिपादन उपर कहेली युक्तिथी मोहरूप बे, तेथीज प्रमाणें करीने निश्चय कर्याविना, प्रमाणना लक्षणनुं जे कहेनुं, ते बुद्धिनुं अंधपणुंज बतावे ; अर्थात् प्रमाणना लक्षणने प्रतिपादन करनारनी ते केवल मूर्खताज बे; कारण के, ते फोकट प्रयास बे.
एवी रीते प्रमाणना लक्षणना विचारनुं, निष्प्रयोजनपणुं, तथा अनुपायपणुं देखाडीने, उपसंहरता थका प्रकृत धर्मवादनुंज विधेयप देखाडता थका हवे कहे बे.
तस्माद्यथोदितं वस्तु, विचार्य रागवार्जितैः ॥ धर्मार्थः प्रयत्नेन, तत ईष्टार्थसिद्धितः ॥ ८ ॥ अर्थ- माटे राग रहित एवा धर्मनार्थी माणसोए यथास्थितवस्तुने प्रयत्नें करीने विचारवी; केमके, तेथी ईष्ट अर्थनी सिवि थाय बे.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org