________________
८२
सूक्तमुक्तावली धर्मवर्ग
दर जोवा लाग्या. ते वखते अंजनासुंदरीनी वसंततिलका नामे दासी कहती हती के, हे स्वामीनी ! तने पवनंजय पतिनी प्राप्ति थई, माटे तुं धन्य बे. एटलामां मीश्रकेसी नामनी सखी बोली के, चरमशरीरी जे विद्युतप्रजराजा, तेने मुकीने तुं कया वरनी स्तुति करे बे? तुं तो जोली बे ! तने कांई पण खबर नथी. ! जो के विद्युतप्रन राजा थोडा श्रायुषवालो बे, तथापि ते आपणी स्वामीनीने योग्य बे. तेने मुकीने बीजानी तारीफ करे बे माटे तुं मूर्ख बे. कधुं बे के “ अमृत थोडं पीव्रं ते सुखकारक बे
ने र घणुं पीवाथी दुःख थाय छे. " एवी रीतनुं बन्ने सखीश्रोतुं बोलवु सांजलीने पवनंजये विचार्यु के, मीश्रकेसीनुं बोलवं अंजना सांजली रही तेथी एम मालम पडेबे के, ते वात तेने प्रिय हशे ! नहीं तो ते तेनो तिरस्कारयुक्त निषेध कर्या वगर रहेत नहीं. पढी ते क्रोधावेशे खड्ग खुली करी कहेवा लाग्यो के, जेना मनमां विद्युतप्रन वर वरवानुं सारं लाग्यं बे, तेनां माथां धमथी हूं अलगां करीश. एम बोली ते तरफ जवा लाग्यो, त्यारे प्रहसिते तेनो हाथ कालीने रोक्यो अने प्रतिबोध कर्यो के, विचार कर्या वगर सहसा कार्य करवुं योग्य नथी. वली स्त्री अपराधी बतां गायनी पेठे तेने मारवी नहीं, ए शुं तुं जाणतो नयी ? था तो बिचारी निरपराधी बे. एनो मनोभाव संपूर्ण समज्या शिवाय कांईपण करवुं ते शुं योग्य कड़ेवाशे ? एवी रीते पवनंजयने समजावी शान्त पानी बन्ने जण त्यांथी पाढा पोताने मुकामे श्राव्या. पवनंजये पाणी ग्रहण कर्या विना त्यांथी पाढा जवानो पोतानो विचार प्रहसितने जणाव्यो, पण तेणे घणी युक्तिथी समजावी नीर्धारेला शुनदी वसे अंजनासुंदरी साथे तेनुंलग्न कराव्युं. महेंद्रराजाए तेर्जनो घणो सत्कार कर्यो. सर्व कार्य थई रह्या पढी वर वहुने लेईने परिवार सहित प्रल्हाद राजा पोताना नगरमां श्राव्यो.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org