________________
४२
सूक्तमुक्तावली जुजी धर्म देशना प्रकाशता "देवतानो अधिकार” वर्णवता हता. ते गाथा ॥“श्रण मिसनयणा मणकऊसाहणा ॥ पुप्फ दामअमिलणा ॥ चनरंगूलेणनोमी ॥ नबिवंतिसूराजिणाविति ॥१॥" अर्थ-" (जे ए देवता केवा ? ) नेत्र मीचाय नही, मन चिंतव्यां कामने करनार, फूलनी माला करमाय नही, अने पृथ्वीथकी चार अंगुल ऊंचा रहे, नूमीये अडे पण नही, मनुष्यथकी पण अधिका." था प्रमाणे जगवंत देशना देता हता ते समये को स्थलेथी चोरी करी श्रावतां रोहिणीयो समोवसरणनेतलें निकल्यो. त्यां तेणे साधुने दीग. ते वखते तेने पोतानां मावित्रे आपेली शिखामणनां वचन याद श्राव्यां तेथी ते बन्ने कानमां बांगलीयो घाली दोमवा लाग्यो, नासतां नासतां आगल जतां जावी योगे तेना पगमां कांटो लाग्यो तेथी दोमी न शकावाने लीधे हेगे बेसी पगमांथी कांटो काढवा माटे कानमांधी आंगलीकाढी. तेज वखते उपर जणाव्या प्रमाणेनी देवताना अधिकारनी प्रजु देशना देता हता ते वाणी तेना कानमां पडी अर्थात् प्रजुनी वाणी तेना सांजलवामां आवी. गाथा सांजलतांज ते तेना हृदयमां वसी अर्थात् तेने आवडी गश्. कारण के उत्तम पुरुषमा बत्रीस लक्षण होय ने अने चोरमां तेथी चार वधारे एटले बत्रीस लक्षण होय ! माटे ए उत्रीसो होवाथी तेने ए गाथा आवमतां वार लागी नहीं. ए गाथा विसारी देवा एणे मनसाथे घणो प्रयत्न कर्यो परंतु जेम जेम विसारवा मांडी तेम तेम ते (गाथा) खरी थती गइ. अर्थात् मनमां उसी ग. त्यांची ते पोताने घेर श्राव्यो अने मावित्रने मन्यो.
दीवसे दीवसे ते मावित्रनी संगते पाको चोर थयो. दहाडे सारां वस्त्र पहेरी चौटामां जाय, दरबारमा जाय, सारा सारा लोकोथी मेलाप राखे अने 'रोहिसा' नामथी उसखावा लाग्यो.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
