________________
नाषान्तर सहित. तेमने मोढे चढी गयु. ते सिवाय बीजं काई तेमने श्रावमतुं नहोतुं. त्यारपठी मार्गे चालतां पण ते तेज गाथा संजारता संनारता अने मनमां धारण करता करता विदारनूमि उलंगी केटलेक दीवसे धारेला मुकामे वसंतपुरनगरनी नागोले आव्या. त्यां पागल केटलाक बोलको एका थई मोई दंडे रमता हता. साधु ते स्थले उना रह्या एटलामा एक बालके उबालीने मोश नाखी, ते केटलेक घर एक वाड्य हती तेमां पमी. पडी ते बालको मोई खोलवा लाग्या पण ते क्याई जमी नही. ते वखते एक बालके फांगटियुं कत्यु- ( गाथा) मेंव गई तो गई ॥ जोई जंती न दीसई ॥ तुमे न दीठी अमे न दीठी ॥ अगडे बूहा अणुं लविया ॥१॥ अर्थ- “ ए मोई उ गई ए गई, जोई पण दिसती नथी, अमे पण न दीठी तुमे पण न दीजी, कुयामां अथवा खाड्यमां पडी माटे बीजी व्यो.” एक बालकनुं बोलवू श्रा प्रमाणे सांजली बीजी मोई लेश्ने बालको रमवा लाग्या. साधुए ध्यानपूर्वक बालके कहेलुं फांगटियुं सांजलवाथी ते याद करतां करतां तेमने मोंढे चढी गयुं अर्थात् श्रावड्यु. आ रीते जवराजरुषीश्वरने बे फांगटीयां श्रावड्यां.
वसंतपुरमा जवराजाए दीक्षा लीधा पड़ी तेमनो पुत्र गर्दजील राज्य करतो हतो. तेनी बहेन एटले जवराजनी पुत्री जे अनुलिका हती ते यौवनावस्थाए श्रावतां महारूपवंत होवाश्री तेने जोई तेमनो प्रधान दीर्घपीठ तेना उपर मोहित थयो हतो. तेणे लाग मलवाथी तेणीने अपहीने पोताना घरमध्ये जोयरामां राखी हती. गर्दनील राजाए पोतानी बहेननुं हरण थयेवू जाणी तेनी घणी घणी शोध करावी परंतु तेनी नाल कोई पण स्थलेथी मली आवी नहीं, तेथी ते घणो चिंताग्रस्त थएलो इतो. जवराजरुषीश्वर आवा अवसरे नगरमां पधार्या अने कुं
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
