________________
३४०
सूक्तमुक्तावली मोक्षवर्ग
माराथी यापी शकाय नही. तेम बतां ते डुमक मागतो मागतो तेमनी पाबल उपाश्रय सुधी गयो. त्यां गुरु महाराज बेवा हता. तेमनी पासे याचना करी. गुरु महाराजे जणाव्यं जे साधु सिवाय वीजा कोईने मारो आपेलो आहार व्यापी शकाय नही. डुमके
धुं के एमवे तो मने साधु करो, पण खावानुं आपो. गुरु महाराजे चिकीत्सा करी योग जाणी तेने साधु बनाव्यो. पठी सरस आहार हतो ते खूब पेट तणाय त्यांसुधी तेणे खाधो, तेथी रात्रे विशुचिका ई. पी तेनुं उसक वेसड करवाने जाग्यवान गृहस्थो श्राव्या. तेमनी सेवा चाकरी रुडे प्रकारे करवा लाग्या तेजोई एडुमक साधुए विचार्य जे, पहेलां पण हुंज हतो ने हवणां पण हुंज तुं. परंतु ए सर्वे शेती आदि साधु वेषने प्रजावे सेवा करे बे. माटे वेष म्होटो. धन्य वे ए वेषने ! एवी धर्मनी जावना जावतां जावतां आयु पूर्ण थवाथी मरीने ते संप्रति राजा थयो.
एकदा समये संप्रति राजा गोखमां बेठो हतो. त्यां धार्यसुदस्ती सूरिने चौटामांहे जातां संघे पूज्या मान्या तेना दीवामां व्या. एवं कारण जोई पोतानी जात संजारतां तेणे पोतानो पाठलो डुमकनो जव दीवो, अर्थात् तेने जाति स्मरण ज्ञान थवाथी पोतानो पूर्वनो डुमकनो जव सांजय. एटले ते गोख थकी देवा उतर्या. सूरि महाराजनी पासे यावी तेमने पगे लाग्या, ने सविनय बोल्या जे, स्वामी, तमे मने लखो बो ? गुरु महाराजे कथं के, तमने सर्वे उलखे बे, जे तमे राजा बो. राजाए कयुं के, स्वामी ! हुं तमारो चेलो इतो. तमने में महारा खरा गुरु जाण्या. स्वामी, तमे मने उपकारी बो. माटे हुं तमने शी नेट करूं ! या राज्य तमारुं बे, तेनो स्वीकार करो. गुरु महाराजे ज्ञानदृष्टीए करी तेने डुमक शिष्य जाएयो. पठी कर्तुं के, तहारुं राज्य अखंग रहो. मे ए राज्यने शुं
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
