________________
३५६
सूक्तमुक्तावली मोदवर्ग
"
मरीने पांचमे देवलोके देवतापणे उपन्या हवे ते मयारेहाए विचार्य जे ए जर्तारिनुं महारे माटे मर्ण थयुं; तेम बतां इं पाठी घरमां रहुं तो वली महारा पुत्र चंद्रजसानी पण खोटी वले थाय एवं विचारी मयणरेहा घेर न जतां बारोबार केलधरमाथी गर्जवंता बतां पण एकलां चाली नीकल्यां. साथे पुन्य सखाई बे. ते वनमां चालतां चालतां एक सरोवरनी पाले श्राव्यां. त्यां केलनुं वन बे. ते स्थले पेटमां वेदना थई, घने बालक प्रसव्यो. ते पुत्रने हाये मुद्रीका घालीतेने रत्नकंबले वीटीने मय रेहा सरोवरमां यंग सुश्रुषा करवा गई. त्यांथी तेणीने वनदस्तिए सूंढमां घालीने उठाली. एटले शीलना प्रजावर्थी विद्याधरे अधर विमानमां जीली लीधी. तेपीना रुपने मोहे करी विद्याधर कामनी प्रार्थना करवा लाग्यो. सतीए पुग्यं जे तमे क्यां जार्ज हो ? विद्याधरे जणाव्युं जे, महारो बाप विद्याधर बे, ते नंदीश्वर द्वीपे चारित्र पाले बे, तेमने वांदवा माटे हुं जाउं तुं. ते सांजली सतीए, थाना योगे करी सावता चैत्यनी जात्रा थई शकशे माटे एतो अवश्य करवी योग्य वे एम विचारीने वर्ल। कथं के, एक बार महारा पुत्रने मेलो. विद्याधर बोल्या जे- मिथुलो नगरीनो पद्मरथराजा घो पाथी ते वनमां श्राव्यो हतो. ते तहारा पुत्रने पोताने घेर लेई गयो अने पोतानी स्त्री प्रत्ये तेने सोप्यो बे. ते पोताना पुत्रनी परे तेने पाले बे. एवं सांजली मयणरेहा दर्पवंत थई जे, जलुं, कुशल तो बे. हवे ते विद्याधर बोल्यो जे- महारो कहे मानो. तेवारे सती बोली जे- एक वार आपण नंदीश्वर द्वीपे तो जईये ! पढे तमे कदेशों ते क रीश. तमारी वात जे हशे ते हुं सांजलीश. विद्याधरे मन साथे विचार कयों जे हवे ए स्त्री क्यां जशे ! पछी ते विमान
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
