________________
भाषान्तर सहित.
२३७
"
दार पखो गामडे पण फरवा मांड्यं. “पांगलो गाय, यांधलो दले ने कुतरुं खाय. " एवं देखीने लोक जोवा मले. वली लोक स्त्रीनी प्रशंसा करे जे पांगला जर्तारिने तो एहज सेवे. एम प्रशंसा यतां यतां तेनंं " पतिव्रता" नाम पड्युं त्यारपठी थोडे थोडे दूर गामकांमां फरतां फरतां ते पुन्याढ्य राजाना मुलकमां श्राव्यां वाम ठाम तेनो जस विस्तार पाम्यो. ते वात दरबार सुधी गई. एक सेवके पुन्याढ्य राजाने कहां के " महाराज ! एक स्त्री महा रुपयंत बे, तेनो जत्तर पांगलो वे, तोपण ते तेनी घणा रुडा प्रकारे चाकरी करे बे. पोताना खजा उपर बेसारी फेरवे बे. पांगलो गायन घणुं सारुं करे बे. लोकमां ते स्त्रीनी पतीव्रता रुपे ख्याति फेलाई बे. ए बन्ने फरतां फरतां यहीं यावेलां वे " राजाय ते सांजलीने पोताना मनमां तोल बांध्युं जे मूल तो श्रापणावाली श्राशामी ने पंगु पण तेज हशे ! होय ते खरुं ! जोईये ! कोण बे ? पी राजा सेवक साथे ते बन्नेने तेमाव्यां तेज खुशी थयां जे श्रापणने जोई तथा पंगुनो स्वर सांजलीने राजा जरुर नीवाजशे. पीते बन्ने जण दरबारमां श्राव्यां वेगलां उनां रह्यां. तेमणे राजाना तेजे करी तेने उलख्यो नहीं. पण राजाए तो तेने जंलख्यां. राजा बोल्यो जे - ॥ यतः ॥ वाप्यो रुधीरमापीतं, जकीतं मांसमुरुजं ॥ नागीरथ्यां पतिक्षीत, साधू साधूपतीव्रते ॥ १ ॥ ते श्लोक सांजलीने समजी ते स्त्री वीलखी थई. पी राजा ते स्त्री ने पंगु बन्नेने पोताना देश बाहार कर्या. देशवट्टो दधो. राजाने ते स्त्रीनां एवां मागं लक्षण देखी संसार उपर वैराग्य उपन्यो . श्रा संसारने असार जाणी राजाए चारित्र लीधुं. पाताना आत्मानुं कारज समारीने सुखीयो थयो . ते क्यारे सुखीयो थयो ? ज्यारे एणे मदीरा बांडी त्यारे ते सुखने पाम्यो. एम जाणीने बीजा प्राणीए पण ए मदीरानुं व्यसन टालवं. मदी
✔
Jain Educationa International
--
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
