________________
भाषान्तर सदित.
शए श्रर विगेरेने चूंमी वस्तुनो चाह होय तेम एने पण एवां कारण जोईये ! एथी ए शाता पामशे. एम मतिकल्पनानी बुछिएकरी तेना पुत्रप्रत्ये अजयकुमारे कडं जे,-हे सुलस! जमीन उपर कांटा पाथरीने ते उपर तहारा बापने सुवाड. तेथी तेना जीवने सुख उप जशे. वली टाढा पाणीने बदले तुं तेने तडतडतुंपाणी पाजे. अने एना शरीर उपर विष्टानुं विलेपन करो. ते सांजलीने घेर श्रावी सुलसे सर्वे अनयकुमारना कह्या प्रमाणे करणी करी. एथी कालिकसुरीश्राने शाता थई. तेवारे ते कहेवा लाग्यो जे, हे दीकरा ! एटला दीवस एवी सुहाली सेज क्यां घाली मुकी हती ? वली तें थाज मने आई शीतल पाणी पायुं तथा विलेपन पण घणुंज रूहुं कर्यु. एम ते मागने सारूं मानतो श्रायुना क्षयथी मरीने सातमी नर्के गयो.
तेनां लोकीक कारज कर्या पठी सर्व तेनां सगां संबंधी मली सुलसनी पासे श्रावीने कहेवा लाग्या के, हे सुलस ! ते तहारा बापर्नु काम तुं ले. ए सर्व कुटुंबनी वृत्ति तुं हवे चलाव. सुलस बोल्यो जे-हुँ लेखें तो खरो ! पण में महारा बापनी अवस्था दीठी बे, तेथीकरी महाराथी तो ए काम न लेवाय. सघलां सगांए कह्यु के, तहारे जे पाप श्रावशे ते अमे सर्व कुटुंब वहेंची लेश्शु. तेवारे नजीकमां फरसी पमी हती ते लेश्ने सुलसे पोताना पग उपर नाखी. एटले वेदना उपनी. सुलस कहे जे, अरे नाश्यो ! अरे नाईयो ! अरे बाई ! अरे बाई ! अरे बहेन ! था अत्यंत महा मुजने उख अने वेदना जे थाय ने ते मुजश्री खमी नथी जाती. माटे जूंमो! तमे थोमीथोडीये पण वहेंची ल्यो, तो ते तेटली वेदना तो मुजने उडी थाय ! संबंधी बोल्या जे, तें तहारे हाथे करी जेम पेट चोलीने शूल पेदा करे तेम वेदना पेदा ( उत्ती) करी. ते पठी तुं श्रमने कहे जे जे हवे
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
