________________
भाषान्तर सदित.
२०७ करी समुदत्तने जोलवीने शील राखो. वली रत्नना प्रजावधी श्रापणे अनिष्ट तटे जईशं. त्यां जाग्य योगे समुखथी श्रावेल तमारा स्वामी पण मलशे, एम हुं धारूंबुं. तेम बतां जो ए नही मले तो आपणे दीक्षा लेवी. सखीनां वचन सांजली महालसाए ते प्रमाणे वर्त्तवा निर्धार को. __ उत्तमकुमार समुजमा पड्या पड़ी तेने एक म्होटा मगरमछे गल्यो. ते मल तटनेविषे श्राव्यो एटले मागीए जालमा पकडी तेने विदार्यो, तेमांथी उत्तमकुमार नीकल्यो. धीवरे तेने उपचार करी सावध कर्यो. मदालसाए अनिष्ट छीप संजार्यो एटले वायुरनना जोगश्री तेना साहाज्ये करी ते वहाण बे दीवसमां पसी नामना बंदरने कांठे श्राव्या. त्यां जैनधर्मी नरवर्म राजा राज्य करे . तेनी पासे घणां रत्ननुं नेटणुं तथा मदालसाने साये लेई समुदत्त आव्यो. राजानी सन्मुख नेटणुं मुकी उनो रह्यो एटले राजाये कुशल वार्ता पुबीने कडं जे-अहो जहाजना वे. पारी ! तमे कोण देश, कोण छीप, कोण नगर अने कोण बंदरथी श्राव्या. वाणीये कह्यु के, हुं चंबडीपथी श्राव्यो. मार्गे श्रावतां थकां एक स्त्री जडी डे माटे हुकम आपो तो आपनी साखे हुं तेणीने स्त्री करी रा. ते सांजलीने मदालसाए की, के, हे स्वामी ! ए वणीक महा धूत्त जे. एणे. महारा स्वामीने समुखमां ढोली नाख्यो . ए महा पापीष्ट , महा चंमाल बे. माटे ए इष्टर्नु मुख पण जोवू घटीत नश्री. ए पापीनुं मों जोवाश्री पाप लागे. स्त्रीनां आवां वेण सांजलता राजा वणीकना उपर कोधायमान थयो अने तेनां पांचसो वहाण हतां ते जप्त करी तेने बंधीखानामां नाख्यो. मदालसाने पोतानी पुत्री सहस राजाये राखी. पडी तेणीये रत्नना प्रजाव वडे धन धान्यादि मेलवी अढलकदान देवा मांड्युं जैनधर्मनेविषेषणी सावधान रहेवा लागी.
२३
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
