________________
२२
सूक्तमुक्तावलीधर्मवर्ग श्रावीने बेग. एवामांवयरस्वामीना जीव जे तिर्यक जंजक देवता हतो ते त्यां श्राव्या. तेने प्रतिबोध पमाडीने गौतमस्वामी नीचे श्राव्या. सघला तापसे आवीने तेमने पगे लाग्या. पड़ी ते तापसोने साथे लेई चाल्या जाय डे एवामां मार्गनेविषे एक गाम आव्युं. त्यां बागल गौतमस्वामीये तापसाने पुब्युं के, तमारे नोजन करवानी शी श्वा डे ? तेर्जए कहूं के, स्वामी ! पंचामृत नोजननी श्छा . ते तापसनी श्छा जाणीने पोते वोहोरवा गया. ए वखते ए गाममा एक गृहस्थने घेर खीर नीपजावेली हती, तेनेज घेर श्राव्या. गृहस्थे पण नाव सहित खीर वोहोरावी. पडघो जरीने खीर लाव्या. तापस विचार करवा लाग्या के, थाटला एक पम्घे तो सौने कपाले चांदलो करशे तोए पण पूरो नहीं थाय! तो श्रापणीनूख केम नागशे ? गौतमस्वामीये कडं के, हे महानुनावो! कोगला करो. पडी त्रपणी पाणीये सर्वने कोगला कराव्या. त्यारपली पारणाने अर्थे वेसवार्नु कहेवाथी पांचसेंएक पांचसेंएकनी त्रण पंक्ति करी बेठा.गौतमस्वामीये "अखीणमाणसीलधी ” ए मंत्र जणी खीरना पडघाम अंगुगे मुकी सर्वने खीर प्रीसवा मांडी. सर्वे तापसोए आहार करवा मांड्यो. लब्धिना प्रनावथी सर्वने खीर पूरी पमी. सारी पेठे पारणां कां. वली पुज्यु के, काई जोईये ? सौए ना पाडी एटले अंगुठो काढी लीधो. पनी जेटली खीर रही हती तेटलीन पोते पारणुं कयु. श्राहार करतां शुज नावना नावतां थकां एक पंक्तिमां बेठेला पांचसे ने एक तापसने केवलज्ञान उपन्युं. त्यांथी वली पागल चालतां तापसे पुब्युं के, स्वामी ! तमे क्यां पधारशो ? गौतमस्वामीये कयु के, अमारा गुरु पासे जश्शुं. तापस कदे के, स्वामी! तमारा ते गुरु केवा ? ते वखते गौतमस्वामीये पोताना जेवा गुरुना गुण सत्तामांहे जे तेवा
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
