________________
( १६७ )
कर्या, तथा तेमने खावा माटे तमोए केटलाक पदार्थों ते पिंजरामां मूक्या; पण तेर्जने ते खावानी देव नहीं होवाथी ते कं पण खाइ शक्यां नहीं, पण पोताना सूक्ष्म स्वरथी चींचीं करवा लाग्यां.
एटलामां तेमनां मातपिता माला पासे श्राव्यां, पण तेमां पोतानां बच्चाउने नहीं जोश्ने श्रामतेम भ्रमण करवा लाग्यां, तथा तीक्ष्ण स्वरथी पोकार करवा लाग्यां. केटलीक वारे पोतानां बच्चांनो सूक्ष्म स्वर सांजलीने ते ते पिंजरा पासे श्राव्यां, पण त्यां पोतानां बच्चांने पूरायेला जोइने शोकातुर थ
खोमांसु पारुवा लाग्यां. बच्चां पण चींचीं शब्द करीने जाणे पोताने बोमाववानी थाजीजी करतां होय नहीं, तेम पोकार करवा लाग्यां. बेवटे ते पोपट तथा पोपटमी ते पिंजरा पर पोतानी चंचुवती प्रहार करवा लाग्यां, पण ते पिंजरं मजबूत सुवर्णनासलीवालुं हतुं, तेथी तेनुं कं पण फाव्युं नहीं. पी तेd बच्चांने माटे लावेलो खोराक पोतानी चांची सली वच्चे राखीने तेर्जने खवराववा लाग्यां, तथा रात दहाको शोकातुर थर पिंजरानी नजदीकमां एक उंचा स्थानक पर रहेवा लाग्यां.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
