________________
( १३७ )
एवी उद्घोषणा करावी के जेटने रत्नद्वीपे जवुं होय, तेने अमारां वहाणमां वगर जाडे लइ जइशुं, तथा रस्तामां तेर्जने जोजन आदिक पापीशुं. ते उद्घोषणा सांजलीने वल्लने विचार्य के देशांतर कमावा जवा माटे या अवसर ठीक बे; एम विचारी तेथे पोताना मित्र समुद्रदत्तने कयुं के हे मित्र ! हुं या व्यापारीना वहाणमां बेसीने रत्नद्वीपे धन कमावा माटे जश्श; अने या वखते मारी पासे बसो सोनामोहोरो बे, तेमांथी दश सोनामोहोरो ढुं साथे लइ जइश; अने बाकीनी एक सो ने नेतुं सोनामोहोरो हुं तमारी पासे राखी जइशाने ज्यारे हुं पाठो यावीश त्यारे लश्श. समुद्रदत्ते पण ते करवाने कबूल कर्यु. पठी वन तो ते व्यापारीना वहाण पर चमीने रत्नद्वीपे गयो.
यहीं समुद्रदत्तने पोताना व्यापारमां घणुं नुक शान थयुं, अने तेथी पोते धनहीन थर गयो; त्यारे ते पोतानी स्त्रीने कयुं के आपणी पासे वजनी जे सोनामोहोरो बे, तेमांथी ते धावतां सुधीमां व्यापार करीए; अने ते आवशे त्यारे तेने सोंपीशुं. ते सांजली कल्याणवतीए कयुं के आप
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org