________________
( १९७ )
मक करतां रें एम, नागर जन सहु संचयां ॥ न० ॥ हरिबल ने सुर तेम, ते पण साधें नीसखा ॥ १८ ॥ ॥ न० ॥ तिल जेटलो नहि माग, एटली मांधाता म ली ॥ न० ॥ चय सुधी पामी ते लाग, तव हरिबल मन टकली ॥ १९ ॥ न० ॥ महीयें जाली ते वात, सही तो ए नृप कांठे चढे | न० ॥ अंतेवरी पण साथ, ते पण जर वासें चढे ॥ २० ॥ न० ॥ बीजा नगरजन सर्व, ते पण नृपनी केडें चढे ॥ न॥ तव होवे पापनुं पर्व, घोर करणी बहु जव नडे ॥ २१॥ ॥ न० ॥ हरिबल चिंते रे ताम, बे मुऊ वयरी जे माहरे ॥ न० ॥ बीजानुं शुं काम, काम ने एकनुं मा हरे ||२||न || देनं उपाडी तास, चिता यग्नीनी जा लमां ॥ न० ॥ निकले जमनो पास, एव जायें यम शालमां ॥ २३ ॥ न० ॥ चिंतवी इम अनेदान, देवं नृपादिक जंतुने | न० ॥ गुरु उपदेशने मान, जी वित देनं बीजा संतने ॥ २४ ॥ न० ॥ इम जाणी ततकाल, सजगाडी चिंता तिण समे ॥ न० ॥ नन
प्रगटी त्यां जाल, देखत कायर मन नमे ॥ २५ ॥ ॥ न० ॥ नृप कहें करी शणगार, वाजित्र महोटे बाजते ॥ न० ॥ पेसे ते अगनी मजार, तव हरिबल
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org