________________
दशवैकालिके सप्तमाध्ययनम्।
४७१ एहीतोऽत्र, कुरु वेदं संचयादि, तथा शेष्व निया, तिष्ठोलस्थानेन, बज ग्राममिति । नैवं नाषेत प्रज्ञावान् साधुरिति सूत्रार्थः ॥ ४ ॥
बहवे इमे असाहू, लोए वुचंति साहुणो ॥
न लवे असाहु साहु त्ति, साहुं साहु त्ति आलवे ॥ ४ ॥ (श्रवचूरिः) बहव एते उपलन्यमानस्वरूपा आजीवकादयोऽसाधवो निर्वाणसाधकयोगापेक्षया लोके तु प्राणिलोके प्राणिसंघात उच्यन्ते साधवः सामान्येन । तत्र नालपेदसाधु साधुम् । साधु साधु मित्यालपेत् ॥ ४ ॥
(अर्थ.) बहवे इत्यादि सूत्र. (बहवे के०) बहवः एटले घणा (श्मे के०) श्रा (असाहू के०) असाधवः एटले खरेखर साधु नथी एवा लोको (लोए के०) लोके एटले आ लोकने विषे (साहुणो के०) साधवः एटले साधु बे एम ( वुचंति के ) उच्यन्ते एटले कहेवाय बे. पण पूर्वोक्त साधु ( असाहुं के०) असाधुं एटले खरेखर साधु न होय तेने (साहु त्ति के०) साधुमिति एटले श्रा साधु बे ए प्रकारे ( न लवे के०) नालपेत् एटले न कहे. अने (साहुं के०) साधुं एटले साधुने ( साहु त्ति के०) साधुमिति एटले साधु ए प्रकारे (बालवे के०) बालपेत् एटले कहे. ॥ ४ ॥
(दीपिका.) पुनः किंच लोके प्राणिलोके प्राणिसंघात एते बहव उपलन्यमानस्वरूपा आजीवकादयो मोक्षसाधकयोगमाश्रित्य साधव उच्यन्ते सामान्येन । परमसाधु साधु न बालपेत् । मृषावादप्रसङ्गात् । अपितु साधुं प्रति साधुमालपेत् । नतु तमपि ना लपेत्।जप बृंहणा प्रशंसा गुणानां तस्या अकरणेऽतिचारदोषः स्यात्॥धना -- ( टीका.) किंच बहव त्ति सूत्रम् । बहव एते उपलन्यमानस्वरूपा श्राजीवकादयः असाधवः निर्वाणसाधकयोगापेक्षया लोके तु प्राणिसंघात उच्यन्ते साधवः सामान्येन । तत्र नालपेदसाधु साधुं मृषावादप्रसङ्गात् । अपितु साधु साधुमित्यालपेत् । नतु तमपि नालपेत् । उपबृंहणातिचारदोषप्रसंगादिति सूत्रार्थः ॥४॥
नाणदसणसंपन्नं, संजमे अ तवे रयं ॥
एवं गुणसमाउत्तं, संजय साहुमालवे ॥ ४ ॥ (श्रवचूरिः) किंविशिष्टं साधु मित्यालपेदित्याह । शानदर्शनसंपन्नं संयमे तपसि च रतं एवंगुणसमायुक्तं संयतं साधुमालपेत् । न तु अव्यलिङ्गधारिणमिति ॥ ४ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
