________________
दशवैकालिके सप्तमाध्ययनम् ।
४५१ एटले टूको एवा ( वा के० ) अथवा ( महबए वि०) महब्बकमपि एटले मोटा एवा पण जोतरवा योग्य बलदने (संवहण त्ति श्र के० ) संवहन इति च एटले सं. वहन या प्रकारे ( वए के० ) वदेत् एटले बोलवू. ॥ २५॥
(दीपिका.) साधुः युवा गौरिति दम्यो गौर्युवा इति ब्रूयात् । धेनुं गां रसदा इति ब्रूयात्। रसदा गौरिति। तथा हस्वं महलकं वापि गोरथकं ह्रस्वं वाह्यं महसकं वदेत् संवहनमिति च रथयोग्यं संवहनं धुर्यं वदेत् ॥ २५ ॥
(टीका.) प्रयोजने तु क्वचिदेवं नाषेतेत्याह जुवं ति सूत्रम् । युवा गौरिति दम्यो गौर्युवेति ब्रूयात् । धेनुं गां रसदेति ब्रूयात् । रसदा गौरिति । तथा ह्रस्वं महबकं वापि गोरथकं ह्रस्वं वाह्यं महलकं वदेत् । संवहनमिति रथयोग्यं संवहनं वदेत् । क्वचिदिगुपलक्षणादौ प्रयोजन इति सूत्रार्थः ॥२५॥
तदेव गंतुमुजाणं, पवयाणि वणाणि अ॥
रुका महल्ल पेदाए, नेवं नासिङ पन्नवं ॥२६॥ (श्रवचूरिः) किंच तथैव गत्वोद्यानं जलक्रीडास्थानं पर्वतान् वनानि च वृक्षान् महतः प्रेदय नैवं नाषेत प्रज्ञावान् ॥ २६ ॥
(अर्थ.) ( तहेव के ) तथैव एटले तेमज ( उजाणं के०) उद्यानं एटले कीडा करवाना बगीचामां ( पव्वयाणि के०) पर्वतान् एटले पर्वतो उपर (श्र के०) च एटले वली ( वणाणि के० ) वनानि एटले जंगलोमा ( गंतुं के०) गत्वा एटले जश्ने ( महब के०) महतः एटले मोटा ( रुका के०) वृक्षान् एटले वृदोने (पेहाए के०) प्रेक्ष्य एटले जोश्ने (पमवं के०)प्रज्ञावान् एटले बुद्धिशाली साधु (एवं के०) कहीशुं ते प्रकारे (न नासिज के ) न जाषेत एटले न बोले.॥२६॥
(दीपिका.) पुनः कीदृशीं नाषां साधुन वदे दित्याह । प्रज्ञावान् साधुः एवं नाषां न नाषेत । किं कृत्वा । तथैव पूर्ववत् उद्यानं जलक्रीडास्थानं गत्वा । तथा पर्वतान् प्रतीतान् तथा वनानि च तत्र वृक्षान् महतो महाप्रमाणान् उत्प्रेक्ष्य दृष्ट्वा ॥ २६ ॥
(टीका.) तहेव त्ति सूत्रम् । तथैवेति पूर्ववत् । गत्वोद्यानं जनक्रीडास्थानं तथा पर्वतान् प्रतीतान् गत्वा । तथा वनानि च । तत्र वृदान् महतो महाप्रमाणान् प्रेक्ष्य दृष्ट्वा नैवं नाषेत प्रज्ञावान् साधुरिति सूत्रार्थः ॥ २६ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
