________________
दशवैकालिके द्वितीयाध्ययनम् ।
एय
तिमि रयणाणि लोंगसाराणि परिच्चश्ऊण पवश्या । दितो । एगो धम्मिपुरिसो सुधम्मसामिणो सयासे कहार पव जिकं हिंमतो लोएण जइ । एसो सो send a । सो सेहत्तेण ययरियं जाइ । मयं स ह । अहं न सक्केमि श्रहिया हिसत्तए । यरिएहिं न पुचि वच्चामोति । अन जण मासकष्पपाजग्गं खित्तं किं एयं न जवइ । जेण के श्रम वच्च । श्रयरिएहिं नयिं जहा सेहनिमित्तं । अज म ह वीसा अहमेयं लोगं जवाएण निवारेमि । वि श्रायरि । बिश्ए दिवसे तिमि रयणकोडी विया । araiसावियं नगरे | जहा न दाणं देश। लोगो आग । जणियं चणेण । तस्साहूं या तिमि कोमीर्ड देमि । जो एयाई तिमि परिहर अग्गी पाणियं महिलियं य | लोगो जइ । एएहिं विणा किं सुवसकोमी हिं । न जइ । तो किं जगह | दम ति पa । जो वि रिचर्ड पव तेण वि एयाउ तिमि सुवसको - डी परिच्चत्ता । सच्चं सामि हिउँ लोगो पत्ती । तम्हा अपरिहीणो वि संजमे वि तिमि लोग साराणि अग्गी उदयं महिलाई य परिच्चयंतो चाइ त्ति लग्न । कृतं प्रसङ्गेनेति सूत्रार्थः ॥ ३ ॥ समाइ पेहाइ इत्यादि सूत्रम् ।
समाइ पेदाइ परिवतो, सिया मणो निस्सरई बहिझा ॥ न सामहं नावि वि तीसे, इच्चैव तान विराइक रागं ॥४॥
( अवचूरिः ) तस्यैवं त्यागिनः समया आत्मपरतुल्यया प्रेया दृष्ट्या परित्रजतः संयमे प्रवर्तमानस्य मनः स्यात्कदाचिदचिन्त्यत्वात्कर्मगतेः । संयमगेहाइहिर्मुक्तजोगिनः पूर्वी मनुस्मरणादिना श्रनुक्तजोगिनश्च कुतूहलादिना । न सा मम नाप्यहं तस्या इत्येवं रागं ततस्तस्याः सकाशाद्व्यपनयेत् ॥ ४ ॥
(अर्थ) हवे साधुने विषयस्मरणादिकथी संयमधी चलित थवानो प्रसंग वे, तो तेनो सूत्रकार उपाय कहे बे. समाइति । ( समाइ के० ) समया एटले खपरतुल्य अर्थात् बक्काय उपर समान एवी ( पेहाइ के० ) प्रेक्षया एटले दृष्टियें करी ( परियंतो के० ) परिव्रजतः एटले चालतो अर्थात् गुरुना उपदेशथी संयममां वर्तमान ने व्यादिपरिग्रहनो त्याग करनारा साधुनुं ( मणो के० ) मनः एटले मन पूर्वमुक्त विषयना स्मरणथी तथा जेणें विषयजोग पूर्वे कस्या नहिं होय तेनुं विषयोग करवाना कुतूहलथी ( सिया के० ) कदाचित् एटले कर्मगति विचित्र होवाथी को प्रसंगे ( बहिया के० ) बहिः एटले संयमरूप गृहथी बाहिर ( निस्सरइ के० ) निःसरति एटले नीकळे, तो ते साधु एम चिंतवे के, जेना स्मर
Jain Education International
For Private Personal Use Only
www.jainelibrary.org
