________________
पद्मपुराणम् ।
एकत्रिंशत्तमं पर्व। रविणा दिवसस्यांते त्यक्ताः सर्वमरीचयः । ज्येष्ठचक्रधरेणेव संपदो मुक्तिमिच्छता ॥२२० ॥ दधाना परमं रागमुचितांबरयोगिनी । अन्वियाय रविं संध्या सीता दाशरथिं यथा ॥ २२१ ॥ ततो विशेषविज्ञानविध्वंसनविधायिना । रामघ्रज्योद्भवेनेव तमसा व्याततं जगत् ॥ २२२ ॥ अनुप्रयातुकामस्य कर्तुं लोकस्य वंचनं । ससीतौ तावरेशस्य स्थान प्राप्ती क्षपामुखे ॥ २२३ ॥ भवांतकस्य भवनं नित्यालंकृतपूजितं । चंदनाम्भोजलिप्तक्ष्म त्रिद्वारं तुंगतोरणं ॥ २२४ ॥ दर्पणादिविभूषं तत्ससीती सप्रदक्षिणं । प्रविष्टावनपेक्षौ तौ यथाविधि विशारदौ ॥ २२५ ॥ तृतीये तु जनो द्वारे प्रतिहारेण रुध्यते । कर्मणा मोहनीयेन शिवमिच्छन् कुदृष्टिवत् ॥ २२६ ।। स्थापियित्वा धनुर्वम पुंडरीकनिभेक्षणौ । जिनेंद्रवदनं दृष्ट्वा तौ परां धृतिमागतौ ॥ २२७ ॥ मणिपीठस्थितं सौम्यं प्रलंबितभुजद्वयं । श्रीवत्सभामुरोरस्कं व्यक्तनिश्शेषलक्षणं ॥ २२८ ॥ संपूर्णचंदवदनं विबुद्धकमलेक्षणं । अस्मयमाणनिर्माणं विंबमष्टादशं जिनं ।। २२९ ॥ प्रणम्य सर्वभावेन समय॑ च सादरौ । स्थितौ तत्र विभावयों चिंतयंती सुहज्जनं ॥२३०॥ तत्र तावुषितौ ज्ञात्वा मातरः पुत्रवत्सलाः । एत्य वाष्पाकुलाः स्नेहात्परिष्वज्य पुनः पुनः २३१ पुत्राभ्यां सह संमंत्र्य दर्शने तृप्तिवर्मिताः । दोलारूढमिवात्मानो जग्मुर्दशरथं पुनः ॥ २३२ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
