________________
पद्मपुराणम् ।
अष्टाविंशतितम पर्व। विवेश चिंतयन्नेवं भवनं तन्मनोहरं । संफुल्लवदनांभोजो ददर्श च जिनाधिपं ॥ ९४ ॥ हुताशनशिखागौरं पूर्णचंद्रनिभाननं । पद्मासनस्थितं तुंगं जटामुकुटधारिणं ॥ ९५ ॥ प्रातिहार्यसमायुक्तं हेमतामरसार्चितं । चित्ररत्नकृतच्छायं तुंगसिंहासनस्थितं ॥ ९६ ॥ ततोंजलिपुटं मूर्ध्नि कृत्वा हृष्टतनूरुहः । प्रणामं प्रयतः कुर्वन् भक्त्या मूर्छामुपागतः ॥ ९७ ॥ क्षणेन प्राप्य संज्ञां च स्तुतिं कृत्वा सुसंस्कृतां । विस्रब्धं जनकस्तस्थौ विस्मयं परमुद्वहन् ॥१८॥ कृती चपलवेगश्च मायां संहृत्य सत्वरः । खड्गविद्याधरो भूत्वा संग्राप रथनूपुरं ॥ ९९ ॥ स्वामिने चावदन्नत्वा तुष्टो जनकमाहृतं । रम्बकाननसंवीते स्थापितं जिनवेश्मनि ॥ १००॥ आगतं जनकं ज्ञात्वा परं हर्षमुपागमत् । आप्तवर्गेण संयुक्तश्चंद्रयानो महामनाः ॥ १०१॥ गृहीत्वा च परां पूजां नानाकाहनसंकुलः । मनोरथरथारूदो ययौ जिनवरालयं ॥१०२ ॥ दृष्वा तत्सुमहत्सैन्यमागच्छत्परमोज्वलं । तूर्यशंखमहानादमाविमो जनकोऽभवत् ॥ १०३ ॥ ततो हरिगजद्वीपिनागहंसादिवाहिनां । पुरुषाणामिदं मध्ये विमानं स व्यलोकयन् ॥ १०४ ॥ अचियच्च ते नूनमेते विद्याधरा जनाः । विजया गिरेरूज़ ये वसंतीति मे श्रुतं ॥ १०५ ॥ मध्येयमस्य' सैन्यस्य स्वविमानकृतस्थितिः । शोभते परमो दीप्त्या कोपि विद्याधराधिषः १०६
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
