________________
३६४
पद्मपुराणम् ।
चतुःपञ्चाशत्तमं पर्व |
तनूदरी स्वभावेण विशेषेण वियोगतः । आराध्यमानिका स्त्रीभिः क्रुद्धाभी रक्षसां विभोः ॥२१॥ सततं चिन्तयन्ती त्वां त्यक्तसर्वतनुस्थितिः । दुःखं जीवति ते कान्ता कुरु देव यथोचितम् ||२२|| सामीरणिवचः श्रुत्वा म्लान पद्मेक्षणश्चिरम् । चिन्तयाकुलितः पद्मो बभूवात्यन्तदुःखितः ॥ २३ ॥ दीर्घमुष्णं च निश्वस्य अस्तालशरीरभृत् । निनिंद जीवितं स्वस्य जन्म चानेकधा भृशम् ||२४| ततस्तदिंगितं ज्ञात्वा सौमित्रिरिदमब्रवीत् । किं शोचसि महाबुद्धे कर्तव्ये दीयतां मनः ।। २५ ।। लक्ष्यते दीर्घसूत्रत्वं किष्किन्धनगरप्रभोः । कृताद्वानश्च भूयोऽपि सीता भ्राता चिरायति ॥ २६ ॥ दशास्यनगरीं श्वो (हि) गंतास्मेति विसंशयम् | नौभिरर्णवमुत्तीर्य बाहुभ्यामेव वा द्रुतम् ||२७|| अथोचे सिंहनादाख्यो मधुरो खेचरो महान् । अभिमानसमं मैवं भाषिष्ट कोविदो भवान् ||२८|| भवतो या गतिः सैव जातास्माकमिहाधुना । अतो निरूप्य कर्तव्यं सर्वेभ्यो हितमादरात् ||२९|| गत्वा पवनपुत्रेण सप्राकाराद्रिगोपुरा । लंका विध्वंसिता तेन सोद्यानोपवनान्विता ॥ ३० ॥ अधुना रावणे क्रुद्धे महाविद्याधराधिपे । संघातमृत्युरस्माकं सम्प्राप्तोयं विधेर्वशात् ॥ ३१ ॥ ऊचे चन्द्रमरीचिश्व परं वचनमूर्जितम् । किं त्वं हरेरिव प्राप्तः संत्रासं मृगवत्परम् || ३२ ॥ विभेति दशवक्त्राः को वासौ किं प्रयोजनम् | अन्यायकारिणस्तस्य वर्तते मृत्युरग्रतः ॥ ३३ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
