________________
पद्मपुराणम्।
३३६
द्विपंचाशत्तमं पर्व। ततः कपिध्वजैर्योद्धाश्चिरंकृतमहाहवाः । वज्रायुधस्य निर्भनाः क्षणानेषुरितस्ततः ॥ २९ ॥ चक्रेणानिलसूनुश्च तेजोऽहरत् विद्विषाम् । ऋक्षविम्बमिवाकाशादपातयदरेः शिरः ॥ ३० ॥ संख्य पितुर्वधं दृष्ट्वा तं लंकासुन्दरी तदा । नियम्य कृच्छ्रतः शोकममविषदूषिता ॥ ३१ ॥ जवनाश्वरथारूढा कुंडलोद्योतितानना । शरासनायतोरस्का कुंचिता भूलतायुगा ॥ ३२ ॥ उल्केव संगतादित्यतेजोमंडलधारिणी । धूमोद्गारसमायुक्ता घनप्राग्भारवर्तिनी ॥ ३३ ॥ संरंभवशसंफुल्ललोहितांभोजलोचना । क्रूरसंदृष्टविंवोष्टी क्रुद्धव श्रीः शचीपतेः ॥ ३४ ॥ अधावदिषुमुहृत्य कच्छमाना मनोहरा । मया श्रीशैल दृष्टोऽसि तिष्ठ ते शक्तिरस्ति चेत् ॥३५।। अद्य ते रावणः क्रुद्धो नभश्वरमहेश्वरः । करिष्यति यदेतत्ते करोमि हतचेष्टतः ॥ ३६॥ इमं यमालयं पापं भवन्तं प्रेषयाम्यहम् । दिग्मूढ इव जातस्त्वमनिष्टस्थानगोचरः॥ ३७॥ तस्यास्त्वरितमायान्त्या यावच्छत्रमपातयत् । वाणेन तावदेतस्य तया चापं द्विधाकृतम् ॥३८॥ सा यावदगृहीच्छक्तिं तावन्मारुतिना शिरैः । नभश्छन्नं समायान्ती मिन्ना शक्तिश्च सान्तरे ३९ सा विद्यावलगंभीरा वज्रदंडसमान् शरान् । परशुकुंतचक्राणि शतघ्नीमुशलान् शिलान् ॥ ४०॥ बबर्ष वायुपुत्रस्य रथे हि भवदुनते । विकाले वारिणो भेदान्मेघसंध्या यथोन्नता ॥४१॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
