________________
३२२
एकोनपंचाशत्तम पर्व। विद्याबलविधिज्ञैर्यद्यस्य मायामयं वपुः । अस्माभिरपि नो सह्यं दुर्जयं च विशेषतः ॥ ९ ॥ तेन सुग्रीवरूपेण गृहीतुं प्लावगं बलम् । दर्शनादेव युष्माकं तद्रूपं तस्य निसृतम् ॥ ९१ ॥ कर्तुं प्रत्युपकारं यो न शक्तोऽत्युपकारिणः । सुलभा भावशुद्धिं स तस्मै न कुरुते कुतः ॥९२॥ का तस्य बुद्धिायेषु भवेदेकमपि क्षणम् । यः कृतस्योपकारस्य विशेष नावबुध्यते ॥ ९३ ॥ स्वपाकादपि पापीयान् लुब्धकादपि निघृणः । असंभाष्यः सतां नित्यं योऽकृतज्ञो नराधमः ९४ स्वशरीरमपि त्यक्त्वा सत्यं वयमनन्यगाः । सर्वे समुद्युताः कर्तुमुपकारं तव प्रभो ॥ ९५ ॥ गत्वा प्रबोधयिष्यामि त्रिकूटाधिपतिं बुधम् । तव पत्नी महाबाहो त्वरावानानयाम्यहम् ॥१६॥ सीताया वदनांभोज प्रसन्नेन्दुमिवोदितम् । संदेहेन विनिमुक्तं शीघ्रं पश्यसि राघव ॥ ९७ ॥ मंत्री जाम्बूनदोवोचचतो वाक्यं परं हितम् । वत्स वत्स मरुत्पुत्र त्वमेकोऽस्माकमाश्रयः ॥९८॥ अप्रमत्तेन गंतव्यं कां रावणपालिताम् । न विरोधः कचित्कायेः कदाचित्केनचित्सह ॥९९॥ एवमस्त्विति संभाष्य तं संप्रस्थितमुन्नतम् । विलोक्य परमां प्रीतिं पद्मनाभः समागमत् ॥१०॥ पुनः पुनः समाहूय मारुतिं चारुलक्षणम् । सर्वादरं जगादेदं स्फीत्या राजीवलोचनः ॥१०१॥ मद्वाक्यादुच्यतां सीता त्वद्वियोगात् स राघवः। अधुना विंदते साध्वि न मनोनिवृति कचिवर०२
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
