________________
२९०
पद्मपुराणम्।
. सप्तचत्वारिंशत्तम पर्व। मुहूर्त मंत्रिभिः साधं विमृश्य च यथाविधि । उदासीनतया देव मारुतिः स्वपुरं गतः ॥ ८४ ॥ निवृत्ते मरुतः पुत्रे सुग्रीवोऽभवदाकुलः । असौ च सदृशोऽमुष्य तथैवातिष्ठदाशया ॥ ८५ ॥ मायासहस्रसंपनो महावीर्यो महोदयः । उल्कायुधोऽपि संदेहं प्राप कष्टमिदं परम् ॥ ८६ ॥ निमनं संशयांभोधौ व्यसनग्राहसंकटे । न जानाम्यधुना देव क इमं तारयिष्यति ॥ ८७ ॥ कान्तावियोगदानेन प्रदीप्तं कपिकेतनम् । कृतज्ञ भज सुग्रीवं प्रसीद रघुनन्दन ॥ ८८॥ अयं शरणमायातो भवन्तं शृणु वत्सलम् । भवद्विधशरीरं हि परदुःखस्य नाशनम् ॥ ८९ ॥ ततस्तद्वचनं श्रुत्वा विस्मयव्याप्तमानसाः । जाताः पादयः सर्वे धिगहोहीतिभाषिणः ॥९॥ अचिन्तयच्च पनोतः सखायं मम दुःखतः । जातोऽपरः समानेषु प्रायः प्रेमोपजायते ॥ ९१ ॥ एष प्रत्युपकारं मे यदि कतुं न शक्ष्यति । निग्रंथश्रमणो भूत्वा साधयिष्यामि निर्वृतिम् ॥९२ ॥ एवं ध्यात्वानुरोधाद्यैः समं नारीविलक्षकम् । कपिमौलींद्रमाहूय पद्मनाभोऽभ्यभाषत ॥ ९३ ॥ 'सत्सुग्रीवो भवान्यो वा सर्वथा त्वं मयेप्सितः । विजित्य भवतस्तुल्यं पदं यच्छामि ते निजम् ।। तथाविधं पुरा राज्यं प्राप्य योगं सुतारया । सेवस्व मुदितोऽत्यन्तभननिःशेषकंटकम् ॥९५ ॥ यदि मे निश्चयोपेतः प्राणेभ्योऽपि गरीयसीम् । सीतां तां गुणसंपूर्णा भद्रोपलभसे प्रियाम् . ९६
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
