________________
पद्मपुराणम् ।
રપદ
चतुश्चत्वारिंशत्तम पर्व। मानुषत्वं परिभ्रष्टं गहने भवसंकटे । प्राप्तुमत्यद्भुतं भूयः पाणिना शुभकर्मणा ॥ १२३ ।। त्रैलोक्यगुणवद्रत्नं पतितं निम्नगापतौ । लभेत का पुनर्धन्यः कालेन महताप्यलं ॥ १२४ ।। वनितामृतमेतन्मे करांकस्थं महागुणं । प्रनष्टसंगतिं भूयः केनोपायन यास्यति ॥ १२५ ॥ वनेऽस्मिञ्जननिर्मुक्त कस्य दोषः प्रदीयते । नूनं मत्यागकोपेन कापि याता तपस्विनी ॥१२६॥ अरण्य निर्मनुष्येऽस्मिन्कमुपेत्य प्रसाद्य च । पृच्छामि दुष्कृताचारो यो मे वानी निवेदयेत् १२७ इयं ते प्राणितुल्येति चेतःश्रवणयोः परं । कुर्यात्प्रह्लादनं को मे वचसामृतदायिना ।। १२८ ॥ दयावानीदृशः कोऽस्मिन् लोके पुरुषपुंगवः । यो मे स्मिताननः कांतां दर्शयेदघवर्जितां ॥१२९।। हृदयागारमुद्दीप्तं कांताविरहवाहिना । उदंतजलदानेन को मे निर्वापयिष्यति ॥ १३० ॥ इत्युक्त्वा परमोद्विग्नो महीनिहितलोचनः । असकृत्किमपि ध्यायंस्तस्थौ निश्चलविग्रहः ॥१३॥ अथ नात्यंतदूरस्थचक्रवाकी स्वनं कलं । समाकर्ण्य दृशं तस्यां श्रवणं च न्यधापयत् ॥ १३२ ॥ अचिंतयदमुष्याद्रेस्तत्संगे गंधसूचितं । किमिदं पंकजवनं भवेद्याता कुतूहलात् ।। १३३ ।। दृष्टिपूर्व मनोहारि नानाकुसुमसंकुलं । स्थानं हरति चेतोस्याः कदाचित्क्षणमात्रकं ॥ १३४ ॥ जगाम च तमुद्देशं यावच्चक्राहसुंदरी । मया विना क यातीति पुनरुद्वेगमागमत् ॥ १३५ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
