________________
२५३
पद्मपुराणम् ।
चतुश्चत्वारिंशत्तमं पर्व |
एवं कृतध्वनिर्भ्राम्यन् प्रदेशं तं सुगहरं । गृधं मुमूर्षुमैक्षिष्ट कृतके कास्वनं शनैः ॥ ११० ॥ ततोत्यंतविषण्णात्मा म्रियमाणस्य पक्षिणः । कर्गजापं ददौ प्राप्तस्स तेनामरकायां ॥ १११ ॥ तस्मिन्काले गते पद्मः शोकार्तः केवले वने । वियोगदहनव्याप्तः पुनर्मूर्छामशिश्रियत् ॥ ११२ ॥ समाश्वास्य च सर्वत्र न्यस्य दृष्टि समाकुलः । दीनं ललाप नैष स्याद्भूतेनैवार्तमानसः ।। ११३ ॥ रं प्राप्य वने भीमे हा केनास्मि दुरात्मना । हरता जानकीं कष्टं हतो दुष्करकारिणा ॥ ११४ ॥ दर्शयंस्तामथोत्सृष्टां हरं शोकमशेषतः । को नाम बांधवत्वं मे वनेस्मिन् परमेष्यति ।। ११५ ॥ भो वृक्षाचंपकच्छाया सरोजदललोचना । सुकुमारांगिकी भीरुस्वभावा वरगामिनी ॥ ११६ ॥ चित्तोत्सवकरी पद्मरजोगंधिमुखानिला । अपूर्वा योषिती सृष्टिर्दृष्टा स्यात्काचि रंगना ॥ कथं निरुत्तरा यूयमित्युक्त्वा तद्गुणैर्हृतः । पुनर्मूर्छापरीतात्मा धरणीतलमागमत् ॥ ११८ ॥ समाश्वास्य च संक्रुद्धो वज्रावर्त महाधनुः । आरोप्यास्फालयन्मुक्तं टंकारपुरुनि स्वनं ।। ११९ ।। सिंहानां भीतिजननं नृसिंहः सिंहनिस्वनं । मुमोच मुहुरत्युग्रमुत्कर्णद्विरदां ॥ १२० ॥ भूयो विषादमागत्य त्यक्तचापोत्तरीयकं । उपविश्य प्रमादं स्वं शुशोच फलितं क्षणात् ॥ १२१ ॥ दु:श्रुत्य दुर्विमर्शेण भजता त्वरितां गतिं । धर्मधीरिव मूढेन हारिता हा नया प्रिया ।। १२२ ।।
११७ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
